ارائه یک روش جایگذاری داده ها در محاسبات ابری- لبه ناهمگن برای جریان کار علمی با استفاده ازیادگیری ماشین - دانشکده فنی و مهندسی
ارائه یک روش جایگذاری داده ها در محاسبات ابری- لبه ناهمگن برای جریان کار علمی با استفاده ازیادگیری ماشین
نوع: Type: پایان نامه
مقطع: Segment: کارشناسی ارشد
عنوان: Title: ارائه یک روش جایگذاری داده ها در محاسبات ابری- لبه ناهمگن برای جریان کار علمی با استفاده ازیادگیری ماشین
ارائه دهنده: Provider: مهسا دالوند - مهندسی کامپیوتر
اساتید راهنما: Supervisors: دکتر مهدی سخائی نیا
اساتید مشاور: Advisory Professors:
اساتید ممتحن یا داور: Examining professors or referees: دکتر وحید نصرتی، دکتر شکور وکیلیان
زمان و تاریخ ارائه: Time and date of presentation: ساعت 11 - 1403/6/25
مکان ارائه: Place of presentation: دانشکده فنی-سایت
چکیده: Abstract: پژوهشها در حوزه جایگذاری دادهها در محاسبات ابری-لبه ناهمگن از اهمیت بالایی برخوردارند؛ زیرا این پژوهشها برای بهبود کارایی، کاهش هزینهها، افزایش سرعت و امنیت اطلاعات حیاتی هستند. با افزایش حجم و پیچیدگی دادههای علمی، نیاز به بهینه سازی فرآیندهای انتقال و پردازش دادهها احساس میشود. همچنین همکاریهای جهانی در حوزه تحقیقات علمی و توسعه فناوری محاسبات توزیعشده، با پیشرفت فناوریهای اطلاعات در سال های اخیر، به شدت افزایش یافته است. این همکاریها و توسعه فناوری محاسبات توزیعشده، منجر شده که تغییرات چشمگیری در کارهای علمی ایجاد شود. در این راستا، ترکیب مزایای محاسبات لبه و ابری میتواند به افزایش سرعت و امنیت انتقال دادهها کمک کند. همچنین، با توجه به وجود مجموعه دادههای خصوصی و عمومی، استفاده از یادگیری ماشین در جایگذاری دادهها میتواند منجر به بهبود عملکرد و بهرهوری منابع شود. در این پژوهش، به بررسی و ارائه یک روش نوین برای جایگذاری دادهها در محاسبات ابری-لبه ناهمگن با استفاده از یادگیری ماشین پرداخته شده است. هدف اصلی این تحقیق، توسعه یک چارچوب مؤثر برای جایگذاری دادهها است که میتواند به بهبود سرعت پردازش و امنیت مجموعه دادههای خصوصی کمک کند. با ترکیب مزایای محاسبات ابری و لبه، این روش به کاربران اجازه می دهد تا منابع محاسباتی رابه صورت بهینه تری مدیریت کنند و از قابلیتهای یادگیری ماشین برای پیشبینی و تصمیمگیری در مورد جایگذاری دادهها بهرهبرداری نمایند. نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از این رویکرد می تواند منجربه کاهش قابل توجه زمان پاسخ و تأخیر در انتقال دادهها شود. همچنین، با بهینهسازی استفاده از منابع، این روش میتواند هزینههای عملیاتی را کاهش دهد و کارایی کلی سیستمهای علمی را افزایش دهد. این یافتهها میتوانند به تسهیل همکاریهای بینالمللی در تحقیقات علمی و توسعه فناوریهای نوین کمک کنند.
فایل: ّFile: تنزيل فایل