باسمه تعالی

 

بهار آمد، جوانی‌ را پس از پیری‌ ز سر گیرم       کنار یار بنشینم، ز عمر خود ثمر گیرم

اگر ساقی‌ از آن جامی‌ که بر عشّاق افشاند       بیفشاند، به مستی‌ از رُخ او پرده بر گیرم

« پیرجماران»

سلام علیکم

     اکنون که از الطاف خداوند بزرگ، جهان خاکی، برگی دیگر از  دفتر رنگین خود را ورق می­زند و نسیم بهاری  با شانه طراوت تازگی و شادابی گیسوان طبیعت را مشاطه گری می‌کند. اینجانب افتخار دارم در واپسین ساعات روزهای قرن چهاردهم هجری خورشیدی نوروز باستانی 1401 و آغاز رسمی قرن پانزدهم خورشیدی را خدمت همه همکاران و دانشجویان عزیز تبریک عرض نمایم. در یک تقارن فرخنده و در آستانه حلول سال نو و بهار پرطراوت، روزهای پایانی سال با اعیاد شعبانیه  به ویژه عید نیمه شعبان سالروز ولادت بزرگ منجی عالم بشریت مقارن گشته، بی شک این تقارن فرصتی ارزشمند جهت آماده‌سازی روح وروان برای ماه میهمانی خدا است

سالی که گذشت، سالی پر فراز و فرود برای ایران عزیز بود. کوران حوادث بین‌المللی وداخلی در سالی که گذشت آن چنان پُرشمار است که پرداختن به هر یک از آنان نیازمند  فرصت ویژه ای است. لاکن قطعاً طبق وعده الهی آینده جهان از آن مستضعفان است.

«وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ» اراده و مشیت ما بر این قرار گرفته است که بر مستضعفین در زمین منت نهیم و آنها را مشمول مواهب خود نمائیم و آنها را پیشوایان و وارثین روی زمین قرار دهیم.

ایزد یکتا را  سپاسگزارم که خانواده بزرگ و پرافتخار دانشگاه بوعلی سینا نیز با همت و تلاش و کوشش همه همکاران توانست در اوج تنگناها و تحریم های تحمیلی، همچنان گام های استواری را در مسیر اعتلا و بالندگی علمی کشور بردارد. برخود لازم می‌دانم در آستانه نوروز باستانی، ضمن تبریک و تهنیت سال جدید، مراتب قدردانی خود را از تلاش‌های بی دریغ همه استادان ارجمند، همیاران علمی عزیز و دانشجویان سر افراز را اعلام می‌نمایم و همه شما ارجمندان را به بهره‌مندی از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های موجود، در تداوم پیشبرد اهداف دانشگاه و تحقق چشم اندازهای ترسیم شده، دعوت می نمایم. از درگاه خداوند بزرگ سلامتی شما و خانواده‌های محترمتان را خواستارم و امیدوارم  که سال پیش‌رو، سالی پربرکت، به دور از رنج و محنت برای ایران و ایرانی و سرشار از موفقیت برای دانشگاهیان باشد.

 

با تقدیم شایسته‌ترین احترامات

دکتر حسین رضوان