Ali Yalfani

ارزیابی کینماتیک حرکتی بخش های مختلف تنه در حرکات دم و بازدم در افراد با اسکولیوز ایدیوپاتیک بزرگسالی و مقایسه با افراد سالم

تاثیر تمرینات کنترل حرکتی، عصبی و شناختی بر متغییرهای روانشناختی و کینتیکی راه رفتن بیماران مبتلا به کمردردمزمن غیر اختصاصی

تاثیر تمرینات 11+ کودکان بر ریسک فاکتورهای کینماتیکی رباط صلیبی قدامی در نونهالان دختر فوتبالیست طی حرکت فرود تک پا

مقدمه: کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد کمتر از 45 سال، دومین دلیل مراجعه به پزشک و سومین دلیل جراحی می باشد. کمردرد به دلیل سبک بد زندگی و همچنین شیوه نادرست تمرینی که سبب ضعف عضلانی در ناحیه کمری می شود و در نهایت سبب ایجاد بار و تنش بیش از حد بر عضلات می شود. افراد مبتلا به کمردرد توانایی کنترل چند قسمتی را از دست می دهند. در مقابل این افراد با استفاده از یک استراتژی سخت شامل استراتژی مچ پا تعادل و کنترل پاسچر را حفظ می کنند. نتیجه استفاده از این استراتژی افزایش نوسان در مچ پا و پا می باشد. همچنین شواهد در مورد ارتباط عملکرد تنفسی و کمردرد در حال افزایش است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیر تمرین عضلات تنفسی بر متغیرهای فشار کف پایی و فعالیت عضلات مفصل مچ پای ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن هنگام انجام اسکات بالای سر صورت گرفت. مواد و روش ها: جامعه آماری شامل ورزشکاران رشته های قدرتی شهر همدان بود. بدین منظور ورزشکارانی که بیش از سه ماه کمردرد با علت نامشخص داشتند به عنوان افراد با کمردرد مزمن غیراختصاصی انتخاب شدند. از این جامعه آماری 49 نفر طبق معیارهای ورود به تحقیق، به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیرهای فشار کف پایی و همچنین فعالیت عضلات ساقی قدامی، پرونئوس لونگوس، دوقلوی داخلی و دوقلوی خارجی پای برتر هنگام انجام اسکات بالای سر ثبت شد. طول مدت آزمون اسکات بالای سر 30 ثانیه بود. گروه تجربی پروتکل آنی و طولانی مدت تمرین عضلات تنفسی را انجام دادند. متغیرها در پیش آزمون، پس آزمون مرحله آنی و پس آزمون مرحله طولانی مدت در دو گروه کنترل و تجربی ثبت و آنالیز شدند. نتایج: پروتکل آنی تمرینات تنفسی سبب کاهش محدوده نوسان و محیط نوسان از متغیرهای فشار کف پایی شد. همچنین پروتکل آنی تمرینات تنفسی فعالیت عضلات ساقی قدامی و پرونئوس لونگوس را کاهش داد. ولی تمرینات آنی بر تقارن فشار کف پایی و زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلات تأثیری نداشت. پروتکل طولانی مدت تمرینات تنفسی سبب کاهش طول محور مینور، طول محور ماژور، محدوده نوسان، محیط نوسان، سرعت نوسان، انحراف استاندارد از محور X و انحراف استاندارد از محور Y از متغیرهای فشار کف پایی شد. ولی بر تقارن فشار کف پایی تأثیری نداشت. همچنین تمرینات طولانی مدت تنفسی سبب کاهش فعالیت عضلات ساقی قدامی، پرونئوس لونگوس و دوقلوی داخلی شده است. هم

مقدمه: سندروم گیرافتادگی شانه از آسیب های شایع در رشته های ورزشی بالای سر، از جمله تنیس روی میز است که می تواند منجر به آسیب های مکرر و افت عملکرد ورزشکار شود.عوامل خطرزای متعددی در به وجود آمدن سندروم گیرافتادگی شانه دخیل است، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی عوامل خطرآفرین پیش بین سندروم گیرافتادگی شانه ( عوامل الکترومیوگرافی، بیومکانیکال، پوسچرال، استقامت عضلات میان تنه و ثبات عملکردی شانه)در بازیکنان نخبه تنیس روی میز بود. روش تحقیق: طرح این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی و کاربردی بود.60 بازیکن تنیس روی میز نخبه 20 تا 28 سال که حداقل 3 سال سابقه بازی حرفه ای داشتند به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند.30 نفر آن ها با توجه به معیارهای ورود و خروج درگروه مبتلا و 30 نفر دیگر که هیچ گونه آسیب دیدگی در ناحیه کمربند شانه ای خود نداشته در گروه سالم قرار گرفتند.سپس نمونه ها در مرحله آزمون ضربه فورهند تاپ اسپین را به عنوان تکلیف اختصاصی انجام داده و در حین انجام این تکلیف، فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب کمربند شانه ای آن ها ( ذوزنقه فوقانی، ذوزنقه تحتانی، فوق خاری، دندانه ای قدامی، دلتوئید قدامی و دوسر بازویی) ثبت شد.همچنین در این مرحله نمونه های هر دو گروه از لحاظ ثبات عملکردی شانه (آزمون تعادل Y اندام فوقانی)، ناهنجاری های پوسچرال ( سر به جلو و شانه گرد)، استقامت عضلات میان تنه ( آزمون کیبلر)، وجود یا عدم وجود دیسکینزی ( آزمون کیبلر) مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: پس از اجرای آزمون ها و تحلیل آماری بین دو گروه از لحاظ آماری در متغیرهای میزان فعالیت ( عضله ذوزنقه فوقانی: P=0.009، عضله فوق خاری P=0.001 و عضله دندانه ای قدامی: P= 0.007 ) و الگوی فعالیت عضلات ( عضله ذوزنقه فوقانی: P= 0.004، عضله دندانه ای قدامی P=0.001 ) ثبات عملکردی شانه ( جهت میانی: P= 0.024، جهت تحتانی – جانبی P= 0.006، و جهت فوقانی – جانبی P= 0.003 )، ناهنجاری های پوسچرال ( سر به جلو: P= 0.001، شانه گرد: P= 0.011 ) و دیسکینزی کتف ( P= 0.003) تفاوت معناداری نشان داده شد، همچنین نتایج رگرسیون لجستیک نشان دهنده ارتباط مستقیم دو فاکنور میزان فعالیت عضله ذوزنقه فوقانی و شانه گرد با احتمال وقوع سندروم گیرافتادگی بود. در این تحقیق تفاوتی بین دوگروه درثبات میان تنه مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نت

مقدمه: درد ناحیه پایینی ستون فقرات از شیوع قابل توجهی در کلیه جوامع برخوردار است.در برخی کمردردها یک تشخیص دقیق برای علت کمردرد وجود داردولی چنانچه علت دقیق وجود نداشته باشد به عنوان کمردرد غیراختصاصی تعریف می شود.این نوع کمردرد معمولا زیاد خطرناک نیست ولی چنانچه بدون درمان رها شود منجر به عود درد شده و مزمن می شوندکه در این صورت در کیفیت زندگی افراد تاثیر منفی گذاشته و موجب کاهش شرکت افراد در فعالیت های فیزیکی می گردد.این موضوع در ورزشکاران از اهمیت بسزای برخوردار است،زیرا چنانچه درد کمر ورزشکاران درمان نگردد ممکن است این افراد توانایی بازگشت به ورزش را از دست بدهند.همچنین شیوع کمردرد مزمن در بین ورزشکاران جوان 15-10% است. در افراد مبتلا به کمردرد فعالیت عضلات لوکال و همچنین هم انقباضی این عضلات کاهش می یابد همچنین شواهد نشان می دهد که عملکرد تنفسی در افراد مبتلا به کمردرد مزمن دچار اختلال می شود.بنابراین احتمالا یکی از روش روش های درمانی در این افراد تمرینات تنفسی می باشد.هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات تنفسی بر فعالیت عضلات منتخب لوکال و گلوبال ناحیه تنه ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن بود.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر ورزشکاران رشته های قدرتی شهر همدان با دامنه سنی 18 تا 25 سال بود. از میان جامعه آماری و با توجه به اهداف و شرایط تحقیق 49 ورزشکار رشته های قدرتی ( زن ومرد) به عوان نمونه تحقیق وارد مطالعه شدند.تمرینات آنی تنفسی ( سرعتی – اینتروال) که به صورت 6 ست تمرین تنفسی سرعتی 30 ثانیه ای ( با 2 دقیق استراحت بین ست ها) با حجم جاری ثابت که شروع شدت تمرین با 60 درصد حداکثر فشار تنفسی بوده و افزایش شدت تا 90 درصد ادامه می یافت.افزایش شدت در هر ست 5% بوده است. و هشت هفته تمرینات تنفسی توسط گروه تجربی انجام شد.این پروتکل شامل برنامه تمرینی با بار مقاومتی که شامل افزایش بار در دامنه 90-50 درصد حداکثر فشار تنفسی که به مدت هشت هفته، هفت روز در هفته، دو جلسه در روز و 30 تنفس در هر جلسه با فرکانس تنفسی 15 تنفس در دقیقه اجرا شد.قبل و بعد از تمرینات تنفسی فعالیت عضلات منتخب لوکال ( مولتی فیدوس کمری، ترنسورس شکمی) و گلوبال ( رکتوس آبدومینوس، ارکتور اسپاین) هر دو گروه تجربی و کنترل به هنگام انجام حرکت اسکات بالای سر به وسیله دستگاه الکترومیوگرافی سطحی اندازه گی

مقدمه و هدف: بی ثباتی مزمن مچ پا، شایع ترین عارضه بعد از پیچ خوردگی حاد اولیه است که حدود 60-15 درصد افراد آن را تجربه می کنند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی فاکتورهای حسی حرکتی مؤثر بر میزان ناپایداری مزمن مچ پا در زنان ورزشکار نخبه و ارائه مدل با رویکرد شبکه عصبی بود. روش شناسی تحقیق: روش این مطالعه همبستگی و از نوع Case Control بوده، 25 ورزشکار آسیب دیده و 25 ورزشکار سالم با استفاده از مقیاس های FADI و فرم ورزشی FADI و نیز مقیاس سنجش میزان ناپایداری سایمون انتخاب و در مطالعه وارد شدند. فاکتورهای حسی-حرکتی پیش بین آسیب ناپایداری مزمن مچ پا شامل دامنه حرکتر دورسی فلکشن در تحمل وزن، ثبات ناحیه مرکزی، تعادل ایستا و پویا، فعالیت فیدبکی و فید فورواردی عضلات (دوقلو خارجی، تیبیالیس قدامی، نازک نئی بلند، نعلی، سرینی میانی و سرینی بزرگ) در مهارت فرود روی دستگاه سوپیناتور و پیچش ناگهانی مچ پا، هم انقباضی عضلات اطراف مفصل مچ پا در حین پیچش مچ پا پس از فرود روی دستگاه سوپیناتورمورد سنجش قرار گرفتند. جهت ارزیابی دامنه حرکتی دورسی فلکشن در تحمل وزن از اینکلاینومتر، جهت ارزیابی تعادل پویا از تست ستاره اصلاح شده، جهت ارزیابی تعادل ایستا از بایودکس و نهایتاً جهت ارزیابی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی استفاده شد. جهت پیش بینی اثرگذاری فاکتورهای حسی-حرکتی بر وقوع اسپرین مزمن از آمار رگرسیون لجستیک استفاده گردید که سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. همچنین از شبکه عصبی جهت تعیین مدل پیش بینی اسپرین مزمن استفاده گردید. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که مدل رگرسیونی 5/89% موردها را به طور صحیح طبقه بندی کرد که در این بین تنها متغیرِهای " فعالیت فیدفورواردی عضله تیبالیس قدامی، تعادل پویا و فعالیت فیدبکی پرونئوس لانگوس" سهم یگانه معنادار آماری در مدل داشتند. تعادل پویا دارای ضریب احتمال 86/0، ضریب احتمال برای شاخص فعالیت فیدفورواردی عضله تیبالیس قدامی 75/0 و ضریب احتمال برای شاخص فعالیت فیدبکی عضله پرونئوس لانگوس 95/0 بود. نتایج شبکه عصبی مصنوعی نیز نشان داد؛ ضرایب رگرسیون برای داده های آموزش، اعتبارسنجی و تست در شبکه ای با یک لایه پنهان و پنج نرون در این لایه به ترتیب 1، 503/0، 863/0 می باشد که نشان دهنده کارایی شبکه در پیش بینی ناپایداری مچ پا بوده و 6/93

چکیده