محمدرضا عباسی نادرپور

در حال حاضر که شهرها رو به سوی پراکندگی آورده و در حال توسعه بی رویه به سوی فضاهای باارزش طبیعی هستند، این ارزشمندترین میراث طبیعی را با شرایط ناگواری روبه رو ساخته اند. از این رو معضلات زیست محیطی از مهمترین دغدغه های اخیر در میان متخصصان و حرفه مندان مسائل شهری بوده است. «زیرساختهای سبز شهری»، به عنوان یکی از راه حلهای نوین در حوزه توسعه شهری به منظور تضمین کیفیت محیط زیست شهری، در اندیشه حفظ ارزشمندی های محیط برای آینده گان می باشد. مساله اینجاست که شهرهای کنونی روز به روز در حال گسترش بدون برنامه ریزی، ناسازگار با طبیعت و پراکنده به هر سو میباشد. این امر از طرفی با تکه تکه کردن پهنههای سبز و یا قطع مسیر ارتباطی آنان، میراث طبیعی ارزشمند را به ورطه نابودیکشانده است. همین امر موجب طرح مساله زیرساختهای سبز شهری از طرف گروهی از متخصصان و محققان آمریکایی در دههی 90گردیده است. این گروه راه مناسب برای بهبود اوضاع کنونی شهرها را طراحی و ایجاد زیرساختهای سبز شهری معرفی کردهاند. شبکه زیرساخت سبز شهری با ارائه شبکهای از دالانها و پهنههای مرتبط باهم، مانع از تجزیه لکههای سبز شده و از توسعه شهر به سمت این لکهها جلوگیری میکند. از این رو این زیرساخت با کارکرد زیست محیطی و اجتماعی مناسبی که در شهرها ایجاد میکند؛ میتواند به عنوان یک الگوی مناسب برای هدایت توسعه به خارج از پهنه های سبز و حفظ آنان مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش ماهیتاً کیفی است و برای انجام آن از دو روش و راهبرد پژوهشی استفاده شد. ابتدا در بخش نظری، با توجه به ضرورت تولید دانش در این حوزه برای مخاطب فارسیزبان، با بررسی تعاریف موجود در زمینه زیرساختهای سبز شهری در چارچوب روش «تحلیل محتوا»، مهمترین مفاهیم و مضامین در این نظریه واکاوی و طبقه بندی شده تا معیارهای بومی برای توسعه زیرساختهای سبز شهری تعریف گردد. در این بخش، روش جمع آوری دادهها براساس جستجوی منظم کلمات کلیدی در پایگاه های داده های علمی معتبر خارجی و منابع مکتوب لاتین بود. در بخش دوم پژوهش، با به کارگیری«مدل تجزیه و تحلیل الگوی کامل چشم انداز» با مدل «لکه-دالان-زمینه» ،1سه عنصر اصلی تشکیل منظر با عناوین لکه، دالان و زمینه به منظور تشخیص شبکه زیرساخت سبز مشخص شد. سپس «الگوی اتصالپذیری زیست محیطی» منطقه مورد مطالعه ابتدا با شناخت موانع موجود و تعیین شاخص
خلاصه پایان نامه

چکیده گرمایش جهانی در قرن حاضر به یک چالش بزرگ تبدیل شده است، این مسئله را می توان در تغییرات دما، الگوهای بارش، باد و... مشاهده نمود؛ فعالیت های انسانی عامل اصلی وقوع این پدیده است. با افزایش روز به روز توسعه اقتصادی شهرها جمعیت زیادی را به سوی خود می کشانند که در نتیجه تقاضای مسکن، انرژی، آب و غذا را افزایش می دهد و پیامدهای فراوانی را در این رابطه از جمله افزایش تراکم ساختمانی و جمعیتی، تخریب زمین های زراعی و محیطی طبیعی، افزایش استفاده از خودروها، کاهش سطح بهداشت عمومی و... را به دنبال دارد که تهدیدی بزرگ در کاهش کیفیت محیط شهرها در مقیاس کوچک و بزرگ به شمار می رود. شهر خرم آباد به عنوان مرکزو بزرگترین شهر استان لرستان از این قاعده مستثنی نیست و همواره به دلیل افزایش کارخانجات صنعتی و آلودگی های هوا، در سال های اخیرناهنجاری های اقلیمی در خور توجهی را تجربه کرده است. روند روبه رشد توسعه های کالبدی به ویژه در نواحی جنوبی شهر خود شاهدی بر این امر است . طبق آمار هواشناسی شهرستان و بر اساس 3 درجه سانتی گراد افزایش پیدا کرده است. که طبق / تحقیقات متخصصین در این زمینه، میانگین دمای هوادر 93 سال اخیر تا 5 سناریوهای ارائه شده از سوی هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی چنانچه این روند ادامه داشته باشد دمای هوا تا 4 درجه سانتی گراد سیر صعودی خواهد داشت. بنابراین بسیاری از مناطق شهری که دارای ظرفیت های محیطی و محلی هستند می تواند راهکاری منطقی در جهت کنترل دمای مازاد و سایر پارامترهای اقلیمی باشند. بر این اساس با شبیه سازی داده های اقلیمی و محیط شهری 91 ( مورد تجزیه ،91 ، و استاندارد اشری، یک دوره ده ساله )سال های 61 ENVI-MET در مقیاس محله با استفاده از نرم افزار و تحلیل قرار گرفت، مهم ترین شاخص های قابل سنجش شامل دما، تابش پراکنده، میانگین دمای تابشی، میانگین رطوبت خاک، (A) شاخص آسایش حرارتی و ضریب دید به آسمان اندازه گیری شد که در قالب دو سناریو )یک سناریو شبیه سازی شده مرجع ارائه گردید. طبق نتایج بدست آمده استفاده از ) (B) و یک سناریو شبیه سازی شده مطابق با ظرقیت های موجود و قابل اعمال راهکارهای هوشمند، و یکپارچه میان عوامل اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، زیست محیطی و عملکردی می تواند به میزان قابل توجهی فضاهای شهری موجود در میان ساختمان ها را در راستای کارایی و انطباق با تغییرا
خلاصه پایان نامه

افزایش شتاب در زندگی مدرن شهری و توسعه های روزافزون در شکل گیری شهرها، رشد سریع جمعیت شهرنشین به ویژه در شهرهای بزرگ از موارد مهم در فرآیند شهر نشینی در عصر حاضر است. هرچند با گسترش و پیشرفت شهرها به صورت شتاب زده، آنچه که بیشتر از پیش قربانی این شتابزدگی شده است، رفاه، سلامتی به ویژه سلامت روان، شادی و در یک کلام کیفیت زندگی است. فضاهای شهری کیفیت و ماهیت اصلی خویش را از دست داده-اند و بیشتر از آنکه فضایی برای باهم بودن و تعاملات اجتماعی باشند فضایی برای تردد سریع سواره و پیاده گشته اند. کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و آنچه بیشتر از باقی مولفه های سنجش کیفیت زندگی حس می شود شادی گم شده در فضاهای شهری آن است. شادی یا شادمانی یکی از حالات احساسی و روانی مثبت انسان است که بسیار بر سلامت فرد و جامعه تاثیر گذار بوده و نقش موثری را در سنجش رفاه یا شادکامی (Well-being) درفضاهای شهری دارد. پژوهش های بسیاری نیز در سراسر جهان برای بررسی شاخص های تاثیرگذار بر میزان شادی و اینکه چرا برخی کشورها از برخی دیگر شادتر هستند انجام شده است. هدف از این پژوهش نیز بررسی تاثیر هنرهای دیداری و شنیداری یا همان هنرهای همگانی شهری در آفرینش فضاهای شهری شاد است که نمونه ی موردی در این مطالعه خیابان فردوسی در مرکز شهر سنندج می باشد. این نوشتار از روش توصیفی – تحلیلی و مرور اسناد کتابخانه ای و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات میدانی بهره گرفته است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های هدفمند در راستای سنجش کیفیت شادی و رضایت از وضع موجود در محور فردوسی مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین در رابطه با پیشنهادات شهروندان برای شادتر شدن فضای شهری در این محور با مصاحبه و پرسشنامه نظرخواهی شده است. تحلیل داده های آماری مقدماتی در نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شده است و مشخص شد که طبق روش لینکرت میزان شادی و سرزندگی در محور فردوسی عدد 97.2 از 5 است که نشان دهنده وضعیت متوسط شادی در این محور است. همچنین رابطه ی میان متغییرهای پنهان از روش معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرم افزار SmartPLS مورد بررسی قرار داده شد. تحلیل داده ها طبق این روش نشان داد که رابطه ی معناداری میان کیفیت ادراک شرایط جامعه و ادراک کیفیت فضای شهری وجود دارد و با در نظر گرفتن نقش میانجی ادراک کیفیت بصری (هنرهای همگانی)
خلاصه پایان نامه