علی اکبر صفری سنجانی

پایداری به پادزیست ها از بزرگترین چالش های قرن 21 هستند. در دهه های گذشته پیدایش ریزجانداران پایدار به پادزیست شتاب گرفته است. گذشته از پادزیست ها فلزهای سنگین نیز از راه فرایندهایی مانند همگزینی و پایداری همزمان سبب برانگیختگی ژن های پایداری پادزیستی می گردند. کارهای مردمی به سبب اینکه مایه انباشت فلزهای سنگین در خاک می شوند، خطر افزایش باکتری های پایداری به پادزیست و نیز ژنهای پایداری پادزیستی و رسیدن این آلاینده ها از راه هایی مانند آب های سطحی و زیرزمینی، کودهای دامی و فراورده های کشاورزی به چرخه غذایی و باکتری های بیماریزا را نیز افزایش می دهند. پژوهش کنونی با هدف بررسی پیامد فلزهای سنگین بر فراوانی باکتری های پایدار به پادزیست و فلز در آبها و خاک های آلوده دارای فلز سنگین با کاربری گوناگون و نیز بودن ژن های پایدار به پادزیست ها در این خاک ها و آب ها و از سوی دیگر بررسی پیامد کاربرد پادزیست در مرغداری ها بر فراوانی باکتری های پایدار به پادزیست ها در کودها انجام شد. در گام نخست پژوهش از خاک های کشاورزی، چراگاه پیرامون سه معدن سرب و روی آهنگران، آهن باباعلی و آهن گلالی و نیز زباله های این سه معدن نمونه خاک برداشته شد. از آب های روزمینی و چشمه های پیرامون این معادن نیز نمونه برداری انجام شد. غلظت فلزهای سنگین در نمونه های آب برداشته شده کمتر از مرز استاندارد پیشنهاد شده بوسیله سازمان WHO و FAO بود بنابراین از ادامه پژوهش روی این نمونه ها چشم پوشی شد. برای بررسی فراوانی باکتری های پایدار به پادزیست و فلز خاک ها کشت نمونه های خاک به روش پخش در پلیت به ترتیب روی کشتگاه مولر هینتون آگار دارای µg/ml 8 آموکسی سیلین، آمپی سیلین و تتراسایکلین؛ µg/ml 4 ونکومایسین، جنتامایسین و داکسی سایکلین و µg/ml 16 استرپتومایسین و نوترینت آگار دارای µg/ml 100 سرب، کادمیم، کبالت، نیکل و روی؛ µg/ml 5/12 جیوه و µg/ml 200 مس کشت داده شدند. نتایج شمارش باکتری های پایدار نشان داد که بیشترین پایداری باکتریها در کاربری کشاورزی و چراگاه به پادزیست ونکومایسین و در کاربری معدن به آموکسی سیلین بود و کمترین پایداری در هر سه کاربری به جنتامایسین بود. فراوانی نسبی باکتری های پایدار به همه پادزیست ها گذشته از ونکومایسین و استرپتومایسین در کاربری معدن بیشترین و در کاربری کشاورزی کمترین بود. پایداری نسبی

به منظور بررسی اثر سیستم های گوناگون تغذیه ای بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه روغنی آفتابگردان در شرایط تنش رطوبتی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال های 1393 و 1394 اجرا شد. تیمارها شامل دو سطح آبیاری بهینه و تنش کم آبیاری (به ترتیب آبیاری پس از 60 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان کرت های اصلی و تیمارهای گوناگون تغذیه گیاهی شامل: 1- عدم کاربرد هر گونه کود شیمیایی و زیستی (شاهد)، 2- کاربرد 100 درصد کود شیمیایی پیشنهاد شده، 3- 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، 4- کود آلی ورمی کمپوست، 5- کود زیستی فسفونیتروکارا، 6- کود زیستی بیوسولفور، 7- فسفونیتروکارا+50 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، 8- فسفو نیتروکارا+ ورمی کمپوست، 9- فسفونیتروکارا+ ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، 10- بیوسولفور+ 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، 11- بیوسولفور+ ورمی کمپوست، 12- بیوسولفور+ ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده و 13- ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده به عنوان کرت های فرعی بود. بررسی فراوانی باکتری های حل کننده فسفات و ازتوباکتر در ریزوسفر آفتابگردان طی دو مرحله گلدهی و رسیدگی فیزیولوژیک نشان داد که کودهای زیستی و آلی به ویژه در تلفیق با یکدیگر و به همراه سطح کاهش یافته کودهای شیمیایی منجر به افزایش معنی دار فراوانی این باکتری ها شدند. در مقابل کاربرد کودهای شیمیایی به خصوص کاربرد کامل آن، افزایش معنی دار این صفت را در پی نداشت. تنش کم آبیاری باعث افزایش معنی دار غلظت عناصر نیتروژن و فسفر خاک پس از برداشت آفتابگردان گردید. بیشترین غلظت فسفر و نیتروژن خاک در شرایط آبیاری بهینه و کم آبیاری به ترتیب در تیمار فسفونیتروکارا+ ورمی-کمپوست و نیمی از کودهای شیمیایی و فسفونیتروکارا+ ورمی کمپوست به دست آمد.تنش کم آبی با تاثیر منفی بر شاخص های رشدی از جمله دوام شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول باعث کاهش فتوسنتز و در نهایت عملکرد دانه گردید. در مقابل بسیاری از ترکیبات کودی به کار رفته به ویژه در شرایط تنش کم آبیاری باعث افزایش معنی دار شاخص های رشدی شدند. همچنین

Spreading of manure and sewage sludge on agricultural lands has been gaining attention in past decade as it improves soil nutrient status and enhances microbial activity. On the other hand, pathogens including bacteria, viruses, and protozoa have been found in these organic fertilizers. In many arid regions in developing countries the main source of drinking water is groundwater abstracted from drilled wells. Moreover, wastewater collection and treatment systems are uncommon in these countries and therefore there is a real risk for the abstracted water being contaminated with pathogens and pose a health risk through the food chain. Percolation through the vadose zone has been found to be a significant mechanism for removing microbial contaminants. Bacteria retention occurred mostly in the top layer of a soil (a few 10 cm). The main retention mechanisms are physical straining or filtration within the pores of the solid matrix. Depending on its physiological state a bacterial cell may attach to surfaces where it may grow or can be dislodged into the aqueous solution and transported to new regions. Soils as filtration media for percolating wastes carrying bacterial contaminants may allow their survival and 641 growth and thus serve as a temporary sink and a source for delayed leaching of bacteria into the subsurface. Several factors have been reported to affect the survival of fecal coliforms (FC) in soils. The two most significant abiotic parameters influencing the survival of bacteria in soil are temperature and water availability. Survival of bacteria decreases with increasing temperature. Survival of E. coli and P. fluorescens CHA0 under non-optimal temperature and nutrient deprivation has been studied. Survival of E. coli had an inverse relationship with temperature, whereas for P. fluorescens a direct relationship between temperature and T90 values was established in the range 5–15ºC, with an inverse relationship at higher temperatures. Animal and human waste-bor