حمید شکریان

لیستریا مونوسیتوژنز یک باکتری کوکو باسیل، گرم مثبت، غیر اسپورزا است که توانایی ایجاد بیماری لیستریوزیس در انسان و حیوان را دارد این باکتری به وفور در خاک، سبزیجات و محل زندگی دام ها وجود دارد. شیر و فرآورده های لبنی نقش عمده ایی در انتقال بیماری به انسان دارند این باکتری در برابر سرما و همچنین پاستوریزاسیون تا حدودی مقاوم است و در حرارت ناکافی زنده باقی می ماند. هدف از این مطالعه بررسی میزان آلودگی شیرهای خام تحویلی به کارخانه صنعتی شیر همدان به باکتری لیستریا مونوسیتوژنز در دو فصل تابستان و زمستان می باشد. تعداد 60 نمونه شیر خام در فصل زمستان و 60 نمونه در فصل تابستان از کارخانه صنعتی شیر همدان اخذ گردید. نمونه ها به روش کشت بر روی آگار اختصاصی و تست های بیوشیمیایی ارزیابی شدند. سپس سویه های مشکوک به روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که 1 مورد (83/0 درصد) از نمونه های شیر خام (تابستان) به لیستریا مونوسیتوژنر آلوده است. با توجه به احتمال آلودگی فراورده های لبنی به این باکتری بیماریزا کنترل و نظارت دقیق بر محصولات لبنی به ویژه شیر و پنیر ضروری به نظر می رسد.
خلاصه پایان نامه

شیر و فرآورده های لبنی دارای ارزش تغذیه ای بالایی بوده و مصرف آن در رژیم غذایی افرادرو به گسترش است. بنابراین یکی از مهمترین منابعی هستند که توسط عوامل بیو لوژیکی آلوده می شوند.پنیر از جمله فراورده های لبنی است که روزانه توسط افراد استفاده می شود غنی از پروتئین ومواد معدنی می باشد و عدم پاستوریزاسیون شیر مورد استفاده درانها ممکن است باعث الودگی انها به استافیلوکوکوس اورئوس شود. این تحقیق با هدف شناسایی ژن مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اورئوس های کواگولاز مثبت جدا شده از پنیر سفید ایرانی سنتی عرضه شده در شهر همدان صورت پذیرفت. جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس بر اساس خصوصیات کشت و تست های بیوشیمیایی شامل رنگ آمیزی گرم، تست کاتالاز، تست کواگولاز، کشت روی محیط های بردپارکر آگار، مانیتول سالت آگار و DNase آگار جداسازی شد و سپس با استفاده از آزمون زنجیره ای پلیمراز ( PCR) حضور ژن های femA و mecA مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از تعداد120نمونه پنیر سفید ایرانی( سنتی وصنعتی) اخذ شده از 60 مرکز عمده عرضه محصولات لبنی، بر پایه آزمون های مرسوم میکروبی و بررسی حضور ژن femA، مجموعا 19 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس مورد شناسایی و تایید قرار گرفت. تمام نمونه های استافیلوکوکوس اورئوس تایید شده با روش های آزمایشگاهی و مولکولی با روش انتشار دیسک از بابت مقاومت یا حساسیت به 13 نوع آنتی بیوتیک مختلف مورد بررسی قرار گرفتند. مقاومت به اگزاسیلین در3نمونه (78/15%) تشخیص داده شد. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به پنی سیلین (100%) و کمترین مقاومت به سیپروفلوکساسین وکانامایسین (26/5%) مشاهده گردید. هیچ یک از جدایه ها نسبت به آنتی بیوتیک ونکومایسین مقاومتی نشان ندادند. از مجموع 19 نمونه مورد بررسی تعداد 4 (05/21%) نمونه دارای ژن mecA بودند. نتایج حاصل از این مطالعه تایید می کند که رشد استافیلوکوکوس اورئوس در پنیر سفید ایرانی سبب به مخاطره افتادن بهداشت عمومی می گردد.به طور کلی نتایج این مطالعه نشان دهنده این واقعیت است که تولید پنیر سنتی بایستی در شرایط مطلوبی از نظربهداشتی صورت گیرد.همچنین به منظور اگاهی دامداران, تولید کنند گان وتوزیع کنندگان درخصوص شناخت کانون های الودگی ,به کارگیری تکنولوژی مناسب وبهداشتی در رابطه با تولید شیر وپنیر ونیز نگهداری مناسب آنها ضروری به نظر می رس
خلاصه پایان نامه

پیش زمینه و هدف: با توجه به اثبات عوارض نگهدارنده های شیمیایی امروزه استفاده از نگهدارنده های طبیعی از جمله مشتقات گیاهی افزایش یافته است. یکی از این عصاره های گیاهی سماق است که میوه آن کوچک و به رنگ قرمز است که پس از خشک شدن معمولاً به همراه گوشت و سالاد بعنوان چاشنی غذایی مصرف می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی رفتار باکتری استافیلو کوکوس اورئوس در شرایط دمایی مختلف تحت تاثیر غلظت های مختلف عصاره آبی میوه سماق در محیط آزمایشگاهی و کباب کوبیده صورت پذیرفت. مواد و روش کار: عصاره آبی میوه سماق بر اساس روش غوطه وری تهیه شد. پس از فیلتر شدن، عصاره توسط دستگاه روتاری اواپوراتور تغلیظ و در نهایت خشک گردید. آزمون ارزیابی منحنی رشد، ارزیابی خصوصیات حسی و همچنین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) به روش میکروپلیت صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بازده عصاره آبی میوه سماق در حدود 1 درصد بود. بررسی حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) و کشندگی(MBC) عصاره آبی میوه سماق بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس حاکی از حساسیت زیاد این باکتری به دلیل گرم مثبت بودن نسبت به باکتری های گرم منفی بود بکارگیری غظت تحت بازدارنده عصاره بر روی باکتری های مورد مطالعه در دمای 4 درجه سانتیگراد نسبت به دمای 25 درجه سانتیگراد کاهش محسوسی را در جمعیت باکتریایی نشان داد. همچنین در دمای 4 درجه سانتیگراد غلظت بازدارنده عصاره توانست در ساعت 24 کشت باکتری را بطور معنی داری نسبت به غلظت تحت بازدارنده کاهش داده (05/0P<)، رشد را متوقف کند در حالی که در دمای 25 درجه ی سانتی گراد این حالت از ساعت 48 به بعد اتفاق می افتد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به کاهش جمعیت رشد باکتریایی در مدت نگهداری تیمارهای حاوی عصاره در دمای 4 درجه سانتیگراد، می توان از این ترکیب به همراه سایر فاکتورهای محدود کننده رشد میکروارگانیسم ها درجهت افزایش ماندگاری مواد غذایی بهره برد و به راهکاری جهت غلبه بر رشد باکتری های پاتوژن در مواد غذایی دست یافت.
خلاصه پایان نامه