شهاب کاظمی

چکیده: امروزه استفاده از مواد مهندسی کامپوزیتی جایگزین استفاده از ترکیبات مختلف شده است. از دسته کامپوزیت های حائز اهمیت در صنایع ساخت و ساز و ساختمان، کامپوزیت های زمینه سیمان تقویت شده با انواع مختلف می باشد. با توجه به مطالعات صورت گرفته مشخص شد که بررسی خواص مکانیکی و فیزیکی نمونه های کامپوزینی زمینه بتن تولید شده با مقادیر مختلف آب و پلیمرپلی یورتان در دو حالت شامل ذرات تقویت کننده و فاقد ذرات تقویت کننده صورت نگرفته است. بنابراین در این پژوهش نمونه های کامپوزیت زمینه سرامیک تقویت شده با ماسه توسط مقادیر مختلف آب و پلیمر پلی یورتان در دو حالت حضور ذرات تقویت کننده (ماسه) و عدم حضور ماسه تولید شد. هدف بررسی خواص مکانیکی، فیزیکی و ریزساختار نمونه های تولید شده پس از غوطه وری در محیط های خورنده مختلف بود. به منظور بررسی تاثیر مخرب محیط های خورنده، نمونه های تولید شده در مقادیر مختلفی از آب، پلیمر پلی یورتان و ماسه در الکترولیت های سود سوزآور 10 و 5 درصد و سولفوریک اسید 10 و 5 درصد به مدت 70 روز غوطه ور شدند. در ادامه به منظور مشخصه یابی نمونه ها پس از غوطه وری، نمونه ها توسط آزمون های مکانیکی و فیزیکی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی خواص فیزیکی از آزمون چگالی سنجی استفاده شد. نتایج آزمون چگالی سنجی نشان داد که چگالی نمونه های غوطه ور شده در سولفوریک اسید در حدود 10 الی 20 درصد از نمونه های غوطه ور شده در سود سوزآور کمتر می باشد. به منظور بررسی خواص مکانیکی نمونه ها از آزمون فشار استفاده شد. نتایج آزمون فشار نشان داد که به صورت کلی استحکام نمونه های تولید شده با آب نسبت به نمونه های تولید شده با پلیمرپلی یورتان در حدود 20 الی 30 درصد بیشتر می باشد. از طرفی مشخص شد در صورت استفاده از ماسه و تولید نمونه های بتنی کامپوزیتی، استحکام نمونه ها افزایش 75 درصدی از خود نشان می دهند. این در حالی بود که در نمونه های تولید شده با پلی یورتان که فاقد ذرات تقویت کننده ماسه هستند با افزایش مقدار پلی یورتان از مقدار 9 درصد تا 32 درصد، استحکام نمونه ها 95 درصد افت کرد. در نمونه های تولید شده با آب (فاقد ماسه)، با افزایش مقدار آب از 9 درصد تا حدود 18 درصد استحکام 80 درصد کاهش و پس از آن با افزایش مقدار آب تا حدود 22 درصد استحکام بهبود پیدا می کند. بهبود استحکام در حدی نیست که
خلاصه پایان نامه

آلیاژ آلومینیوم 7075 یک آلیاژ دارای قابلیت عملیات حرارتی پذیر است که به دلیل استحکام بالا و استحکام خستگی خوب در صنایع هوایی و نظامی کاربرد زیادی دارد. اگرچه مقاومت کمتردر برابر خوردگی و هزینه تولید بسیار بالا مطلب مهمی است که به عنوان مانعی در برابر گسترش کاربرد آن مطرح می باشد. هدف از این تحقیق بررسی خواص مکانیکی ورق های آلومینیوم جوشکاری شده به روش اصطکاکی اغتشاشی است. جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی فرآیند نوینی جهت اتصال دهی آلیاژهای فلزی در حالت جامد می باشد که اخیراً به منظور اتصال فلزات غیر آهنی نظیر آلومینیوم، منیزیم و تیتانیوم کاربرد ویژه ای پیدا نموده است. در این روش جوشکاری سرعت چرخشی ابزار، سرعت پیشروی ابزار، فشار ابزار، زاویه انحراف ابزار و شکل هندسی پین ابزار تاثیر مهمی روی خواص و کیفیت جوش دارند. در تحقیق حاضر خواص کششی، رفتار شکست و ریزساختار اتصال ورق های آلومینیومی 7075 باضخامت mm4 در سرعت های چرخشی و پیشروی گوناگون موردبررسی قرارگرفته است. در ابتدا سعی شد با جوشکاری های مقدماتی و تغییر در نسبت پارامترهای سرعت چرخش ابزار و سرعت جوشکاری محدوده پارامترهای لازم برای دستیابی به اتصال جوش مناسب ازنظر ظاهری و بدون عیب تونلی معمول به دست آید. سپس تاثیر این متغیرها بر روی خواص مکانیکی اتصالات جوشی حاصل به کمک تست های سختی سنجی از سطح مقطع جوش ، کشش و متالوگرافی بررسی شد. از ابزار با پین استوانه ای ساده در این پژوهش استفاده شد. ریزساختار توسط میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی بررسی شد. آزمایش های کشش و سختی در عرض اتصال انجام گرفت. همچنین با کاهش نسبت سرعت چرخشی به پیشروی ابزار، خواص مکانیکی اتصالات جوشی افزایش و میزان ازدیاد طول کاهش پیدا می کند. مشاهدات ریزساختاری و نتایج ریز سختی در سطح اتصال ها، نشان از ایجاد دانه های هم محور ریز و تبلور مجدد یافته ای در ناحیه مرکزی جوش دارد که به مراتب از دانه های فلز پایه ریزتر است. همچنین بیشترین سختی در منطقه جوش در ناحیه حوضچه جوش است که سختی این منطقه حدوداً HV 198 است. استحکام کششی نهایی و استحکام تسلیم با افزایش نسبت سرعت بهبود می یابد و بهترین ترکیب از این دو خاصیت در مقایسه با فلز پایه، در اتصال با سرعت چرخشی Rpm 500 و سرعت پیشروی mm/min 42 به دست آمد. با بهبود خواص کششی، محل شکست از ناحیه تلاطم جوش) در نسبت سرعت ه
خلاصه پایان نامه