Morteza Morteza

در مقاطع مركب، به دليل تفاوت سرعت جريان در كانال اصلي و كرانۀ سيلابي، تنش برشي ظاهري در داخل لايه هاي سيال به وجود مي آيد كه باعث انتقال جرم و مومنتم مي شود. در مقاطع مركب با سيلاب دشت هاي واگرا، تغييرات هندسۀ سيلاب دشت ها منجر به تبادل مومنتم اضافي و تبادل آشفتگي بين كانال اصلي و سيلاب دشت مي شود و بر هيدروليك جريان اثر محسوس مي گذارد. تاكنون مشخصات مختلفي از يك مقطع مركب چه به صورت مدل هاي عددي و چه آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفته است اما مطالعه در مورد تغيير زاويه واگرايي سيلاب دشت ها به صورت مدل عددي و فيزيكي صورت نگرفته است و از آن جا كه در طبيعت، كم تر رودخانه اي مي توان يافت كه داراي سيلاب دشت هاي افقي باشد و اغلب رودخانه ها داراي سيلاب دشت هاي با شيب عرضي ملايم تا تند هستند و در تحقيقات آزمايشگاهي و عددي اثر اين پارامتر هندسي، تاكنون مورد بررسي قرار نگرفته است و به علت اين كه اين پارامتر ميتواند بر جريان اثرگذار باشد، ضرورت بررسي اين پارامتر مشخص مي گردد. در تحقيق حاضر سعي شده است با استفاده از مدل سه بعدي Ansys-Fluent، هيدروليك جريان در مقاطع مركب با سيلاب دشت هاي واگرا به ازاي پنج زاويه واگرايي 3، 6، 9، 12 و 15 درجه و در سه مقطع 2، 8 و 14 متري شبيه سازي شود. در اين تحقيق از مرز ورودي نرخ جرمي جريان، مرز خروجي به صورت خروجي فشار، مرزهاي جامد به صورت ديوار بدون لغزش و بدون زبري و مرز بالايي كانال به صورت ديوار بدون لغزش و بدون زبري استفاده شده است. در اين پژوهش از روش (VOF) و مدل آشفتگيk-ε استاندارد استفاده شده است. نتايج بررسي دقّت پيش بيني سرعت ميانگين عمقي در مقطع Z=14 m كانال نشان داد كه در كليه مقاطع كانال، درصد خطاي نسبي ميانگين از مقدار مجاز آن يعني 15 درصد كم تر بوده و نتايج مدل سازي ها در محدوده مجاز خطاي تعريف شده براي مدل هاي عددي قرار دارند كه نشان دهنده تطابق مناسب نتايج آزمايشگاهي و شبيه سازي مي باشد. نتايج نشان داد كه بيش ترين سرعت در كانال با زاويه واگرايي سه درجه اتفاق مي افتد و هر چه زاويه واگرايي بيش تر شود، سرعت كم تر مي شود. بنابراين كانال با زاويه واگرايي 15 درجه كم ترين سرعت را دارد. حداكثر تنش برشي در كانال با زاويه واگرايي سه درجه صورت گرفته و كم ترين تنش برشي در زاويه واگرايي 15 درجه مي باشد. ارتفاع آب با زاويه واگرايي كم تر، بيش ت
Thesis summary

بتن پركاربردترين ماده سازه اي است كه با توجه به ضعف آن در كشش، شناخت عوامل مؤثر بر ترميم ترك ضروري مي نمايد. بتن خودترميم شونده نوعي از بتن است كه پس از ايجاد ترك مقداري از آهك مواد سيماني هيدراته نشده موجود در آن در مجاورت دي اكسيد كربن و آب واكنش داده و با تشكيل كربنات كلسيم باعث ترميم ترك ها شده و نقش مؤثري را در جبران مقاومت از دست رفته سازه ايفا مي كند. در نظر داشتن راهكار خودترميمي در بتن هاي حاوي افزودني هاي معدني و بررسي عوامل مؤثر بر آن از جمله دما، نسبت آب به سيمان و سن عمل آوري براي استفاده بهينه از بتن در سازه هاي حساس به ترك خوردگي همچون مخازن، ضروري به نظر مي رسد. زئوليت و نانوسيليس ازجمله مواد مكمل سيماني است كه در پژوهش ها بسيار مورد توجه قرار گرفته است. افزودن اين مواد در بتن باعث بهبود خصوصيات مقاومتي و دوامي بتن شده است. در اين راستا در پژوهش حاضر به بررسي تأثير زئوليت و نانوسيليس و همچنين تغييرات دما، نسبت آب به سيمان و سن عمل آوري بر رفتار خودترميمي بتن پرداخته شده است. طرح هاي حاوي 10 و 15 درصد زئوليت و مقادير 5/0، 1 و 5/1 درصد نانوسيليس جايگزين وزن سيمان، در دو نسبت آب به سيمان 35/0 و 55/0 با طرح هاي شاهد مورد مقايسه قرار گرفته است. به منظور بررسي تأثير دما و سن عمل آوري بر رفتار خودترميمي بتن سه دماي 20، 40 و 60 درجه سانتي گراد در طي عمل آوري اعمال شده و خودترميمي در سنين عمل آوري 7، 28 و 91 روز ارزيابي شده است. با مقايسه مقاومت فشاري نمونه ترك خورده با اعمال چهل درصد بار شكست با مقاومت فشاري نمونه بدون اعمال ترك، درصد خودترميمي بتن محاسبه شده است. همچنين تأثير خودترميمي بر مقاومت كششي نيز ارزيابي شده و بررسي ريزساختاري ترميم ترك ها با تصاوير ميكروسكوپ الكتروني انجام شده است. با اعمال شرايط مناسب خودترميمي نه تنها مقاومت بر اثر ترك كاهش نيافته بلكه علاوه بر جبران مقاومت، در بعضي حالات افزايش مقاومت تا 29 درصد نيز رخ داده است. از طرفي در بتن هاي فاقد افزودني عملكرد خودترميمي چشمگير نبوده است. با اين حال نتايج نشان مي دهد كه با فراهم نمودن شرايط رخداد خودترميمي در بتن، طرح هاي حاوي زئوليت 15 درصد و نانوسيليس 1 درصد در نسبت آب به سيمان 35/0، بهترين عملكرد خودترميمي را داشته اند. همچنين طرح تركيبي ساخته شده از اين دو درصد، عملكرد مطلوبي را در خود
Thesis summary