Hesam Parsa

مقدمه و هدف: یکی از پروتئین‌های مهم بیولوژیکی PGC1α است که در تنظیم فرآیندهای بیوژنز میتوکندری و تعادل انرژی در افراد دیابتی مهم است، همچنین PI3K به‌عنوان یک عامل کلیدی در تعیین سطح گلوکز بیماران دیابتی شناسایی شده است؛ با توجه به نتایج مطالعات در رابطه با اثر مثبت ورزش بر کاهش عوارض دیابت نوع دوم، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی شنا بر بیان ژن‌های PI3K و PGC1α در بافت قلب موش‌های دیابتی نوع دوم می‌باشد. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، تعداد 21 موش نژاد صحرایی جنس نر با سن 2تا3 هفته و میانگین وزنی 15±160 گرم از آزمایشگاه حیوانات دانشکده علوم پزشکی همدان تهیه شده، و به آزمایشگاه دانشکده فیزیولوژی ورزشی منتقل شدند. پس از آشنایی با محیط آزمایشگاه، با استفاده از ﺗﺰرﯾﻖ درون ﺻﻔﺎﻗﯽ mg/kg40 استرپتوزوسین بیمار شدند. و پس از 72 ساعت سطح قند خون 126 میلی‌گرم/دسی‌لیتر به عنوان معیار دیابتی شدن در نظر گرفته شد. پس از اطمینان از دیابتی شدن موش‌ها، به‌طور تصادفی به سه گروه هفت تایی؛ 1. گروه کنترل-سالم، 2. گروه کنترل-دیابتی، 3. گروه دیابتی-تمرین، تقسیم شدند. تمرین ورزشی، شامل 10 هفته تمرین شنا با برنامه پنج روز در هفته و روزی 30 دقیقه به مدت یک ماه بود، که مدت زمان تمرین هر دو هفته یکبار بیشتر می‌شد. در پروتکل اصلی تمرین، در هفته اول و دوم، مدت زمان شنا15 دقیقه، هفته سوم و چهارم، بیست دقیقه، هفته پنجم تا هفتم30 دقیقه و از هفته هشتم تا دهم 40 دقیقه تعیین گردید، و دمای آب استخر 2 ± 32 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. در انتها پس از بیهوشی عمیق

هدف این پژوهش بررسی تأثیر ترکیب تمرین استقامتی و مکمل ویتامین E بر بهبود پارامترهای متابولیکی در رت‌های دیابتی بود. برای این منظور، 50 رت نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به پنج گروه شامل گروه‌های کنترل، دیابتی، دیابتی با مکمل ویتامین E، دیابتی با تمرین استقامتی و دیابتی با تمرین استقامتی و مکمل ویتامین E تقسیم شدند. این پژوهش در مدت 12 هفته انجام شد که شامل تمرینات استقامتی و مصرف روزانه مکمل ویتامین E به میزان 200 میلی‌گرم بود. نتایج نشان داد که ترکیب تمرینات استقامتی و ویتامین E تأثیر مثبت و هم‌افزای زیادی بر بهبود سطح گلوکز خون و سایر شاخص‌های متابولیکی مانند هموگلوبین A1c و تری‌گلیسرید داشت. علاوه بر این، ترکیب این دو مداخله به‌طور مؤثرتری از هر کدام به‌تنهایی در بهبود کنترل قند خون و متابولیسم گلوکز عمل کرد. این مطالعه نشان داد که ترکیب تمرینات استقامتی و مصرف مکمل ویتامین E می‌تواند به‌عنوان یک رویکرد مؤثر برای بهبود کنترل قند خون در رت‌های دیابتی استفاده شود. هم‌افزایی این دو مداخله‌گر به بهبود حساسیت به انسولین انجامید. با وجود اینکه مکانیزم دقیق این اثرات هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر دارد، به نظر می‌رسد که بهبود حساسیت به انسولین و کاهش استرس اکسیداتیو از عوامل مؤثر در این بهبود باشند.

چکیده : مقدمه : دیابت یکی از شایع‌ترین اختلالات غدد درون‌ریز و یک چالش مهم جهانی در حوزه سلامت است. این مطالعه به بررسی اثرات تمرینات شنا بر بیان ژن‌های التهابی IL-1β، TNF-α، IKK-β و ژن میتوکندریایی TFAM در بافت قلب رت‌های نر دیابتی شده. روشها : در این مطالعه، 30 رت نر نژاد ویستار به سه گروه کنترل، دیابتی، و دیابتی تحت تمرینات شنا تقسیم شدند. تمرینات شنا به مدت 10 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. پس از پایان دوره، میزان بیان ژن‌های مورد مطالعه به روش Real Time PCR ارزیابی شد. نتایج : دیابت باعث افزایش معنادار میزان بیان ژن TNF-αو IL-1β در مقایسه با گروه کنترل شد (p≤0.05) . تمرینات شنا در گروه رت های دیابتی تحت تمرینات شنا در مقایسه با رت های دیابتی باعث کاهش معنا دار بیان ژن های التهابی TNF-αو IL-1β و همچنین افزایش بیان ژن ضدالتهابی IKK-β و افزایش معنادار ژن میتوکندریایی TFAMگردید (p≤0.05) . نتیجه گیری : تحقیق حاضر نشان می دهد، تمرینات شنا باعث بهبود عوامل التهابی در بافت قلبی رت های دیابتی گردید. همچنین این تمرینات موجب افزایش بیان ژن ضدالتهابی که در تنظیم پاسخ های التهابی نقش دارد موثر است ، و میتواند در افزایش بیان ژن های موثر در سلامت و فعالیت متابولیک سلولی اثر گذار باشد .

هدف: یکی از دلایل ایجاد دیابت، تغییر سبک زندگی است.دیابت باعث بروز بیماری های مختلفی می شود و سبب این می شود که فرد امید به زندگی را از دست بدهد. مطالعه حاضر به‌منظور تأثیر عصاره ترکیبی گیاه (خارخاسک/پوست مرکبات) ‌تنهایی یا در حالت ترکیب با ورزش شنا بر متابولیسم کربوهیدرات و تغییر فاکتورهای بیوشیمیائی کلسترول/ تری گلیسرید در خون موش مبتلا به دیابت بود. روش‌ها: ۵۰ سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 160 گرم)، به‌صورت تصادفی در پنج گروه، کنترل (CON)، رت های دیابتی شده((Dia، رت های دیابتی شده وعصاره ترکیبی (Dia+ Ext)، و رت های دیابتی شده وتمرین شنا (Dia+ Sw) و رت های دیابتی شده ،عصاره ترکیبی و تمرین شنا (Dia+Ext+ Sw) قرار گرفتند. برای دیابتی نمودن رت ها، از داروی استرپتوزوتوسین (سیگما، آمریکا) به صورت تک دوز و داخل صفاقی به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم رقیق شده در 1.0 میلی لیتر بافر سیترات سدیم استفاده شد .عصاره خارخاسک در نرمال سالین به میزان20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ورن بدن به صورت گاواژ انجام می شد. پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا بود که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر می‌شد. در انتها نمونه‌های خونی رت‌ها نشان دهنده تغییراتی در ادیپونکتین و پروفایل های لیپیدی شامل تری گلیسرید و کلسترول می باشد. نتایج: نسبت به گروه CON میزان ادیپونکتین در گروه Dia کاهش معنادار (P<0/05) و مقادیر تری گلیسرید و کلسترول افزایش معنادار (P<0/05) نشان دادند. ورزش شنا به‌تنهایی باعث افزایش معنادار (P<0/05میزان ادیپونکتین ، کاهش معنادار (P<0/05)مقادیر تری گلیسرید و کلسترول نسبت به گروه Dia شد. عصاره ترکیبی به‌تنهایی باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر تری گلیسرید و کلسترول نسبت به گروه Dia شد. ترکیب عصاره ترکیبی و ورزش شنا باعث افزایش معنادار (P<0/05) میزان ادیپونکتین و کاهش معنادار (P<0/05 )مقادیر تری گلیسرید و کلسترول نسبت به گروه Dia شد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر برای اولین بار نشان می‌دهد که ترکیب عصاره ترکیبی گیاه (خارخاسک/پوست مرکبات) و تمرین شنا باعث تغییر در متابولیسم کربوهیدارت شامل ادیپونکتین و فاکتور های بیوشیمیایی کلسترل/تریگلیسرید میشود.

مقدمه و هدف: امروزه دیابت به عنوان یک بیماری مزمن است که باعث ایجاد عوامل التهابی ) MDA و TNF-α ( و کاهش دفاع آنتی اکسیدانی ) SOD ) می شود .شواهد نشان داده شده است ، فعالیت ورزشی به عنوان یک محرک غیر دارویی برای بهبود فاکتور های مرتبط با دیابت شناخته شده است . همچنین مطالعات نشان داده اند عصاره ترکیبی )خارخاسک + پوست مرکبات( در بهبود بیماری دیابت موثر است . هدف مطالعه حاضرتاثیر همزمان عصاره ترکیبی و فعالیت ورزشی بر فاکتور های ) TNF-α ( و آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و مالون دی آلدئید (MDA) در رت های نر دیابتی است. 26۵ ( ، بهصورت تصادفی در پنج گروه، کنترل ) ± روشها: ۰۵ سر رت نر نژاد ویستار ) ۰ CON (، دیابت ) Dia (، دیابت + عصاره ترکیبی ) Dia + Ext ،) دیابت + تمرین شنا ) Dia + Sw (، دیابت+ شنا + عصاره ترکیبی ) Dia + Sw + Ext ( قرار گرفتند . گروه های دیابتی با تزریق stz ( mg/kg )0۵ به صورت درون صفاقی دیابتی شدند . همچنین پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر میشد. در انتهای پژوهش پس از معدوم کردن رت ها نمونههای خونی رتها برای سنجش متغییر های MDA ، TNF-α ، SOD گرفته شد . رت ها عصاره ترکیبی را به صورت گاواژ دریافت کردند . نتایج : بررسی متغییر های MDA و TNF- α در گروه DIA نسبت به گروه CON افزایش معنادار ) P<0/05 ( و مقادیر SOD کاهش معنادار ( P<0/05 ( نشان دادند. ورزش شنا بهتنهایی باعث کاهش معنادار ) P<0/05 ( مقادیر MDA و TNF- α و افزایش معنادار ) P<0/05 ( مقادیر SOD نسبت به گروه DIA شد. عصاره ترکیبی بهتنهایی باعث کاهش معنادار ) P<0/05 ( مقادیر TNF-α ، MDA و افزایش معنادار ) P<0/05 ( مقادیر SOD نسبت به گروه DIA شد.تاثیر همزمان عصاره ترکیبی و ورزش شنا باعث کاهش معنادار مقادیر MDA ، TNF-α ( P<0/05 ( و افزایش معنادار SOD ( P<0/05 (، نسبت به گروه DIA شد. نتیجهگیری: نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که ترکیب عصاره ترکیبی )خارخاسک +پوست مرکبات ( و تمرین شنا باعث افزایش عوامل آنتی اکسیدانی و کاهش عوامل التهابی در رت های دیابتی

هدف: دراین پژوهش، هدف ما بررسی تاثیر همزمان فعالیت بدنی به همراه عصاره ترکیبی بر میزان جذب گلوکز و تغییرات فاکتورهای بیوشیمیائی خون موش دیابتی شده بود. روش‌ها: ۵۰ سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 160 گرم)، به ‌صورت تصادفی در پنج گروه، کنترل، رت های دیابتی شده، رت های دیابتی شده و عصاره ترکیبی و رت های دیابتی شده و تمرین شنا و رت های دیابتی شده ،عصاره ترکیبی و تمرین شنا قرار گرفتند. برای دیابتی نمودن رت ها، از داروی استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز و داخل صفاقی استفاده شد .عصاره خارخاسک در نرمال سالین به میزان20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ انجام می شد. پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا بود که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر می‌شد. در انتها نمونه ‌های خونی رت‌ها و بیان ژن GLUT4 در عضله سولئوز را برای سنجش مقادیر LDL/ HDL/ GPX گرفته شد. نتایج: پس از انجام آزمایشات خونی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بعد از 12 هفته اجرای مطالعه حاضر، در مقایسه با گروه کنترل وزن رت‌ها در گروه‌های پژوهش کاهش معنی‌داری (p≤0/05) پیدا کرده است. ضمن اینکه، همچنین نسبت به گروه دیابت در گروه‌های دیابت+ عصاره ترکیبی و دیابت+ ورزش شنا + عصاره ترکیبی وزن رت‌ها افزایش معنادار (p≤0/05) را نشان داد. همچنین در ارتباط با LDL در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد. همچنین، مشخص شد که LDL در گروه‌های دیابت+ عصاره ترکیبی و دیابت+ ورزش شنا + عصاره ترکیبی نسبت به گروه دیابت کاهش معنا دار را نشان دادند. در متغیر HDL در گروه دیابت ، دیابت+ ورزش شنا و دیابت+ ورزش شنا + عصاره ترکیبی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری مشاهده شد. همچنین، مشخص شد که HDL در گروه‌های دیابت+ ورزش شنا + عصاره ترکیبی و دیابت+ عصاره ترکیبی نسبت به گروه دیابت افزایش معنادار را نشان دادند. در متغیر GPX در تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار داشت. با این حال، در گروه های دیگری تغییرات معناداری نسبت به گروه دیابت مشاهده نشد و در نهایت در بیان پروتئین GLUT4 در عضله سولئوز گروه های دیابت+ ورزش شنا، دیابت+عصاره ی ترکیبی و دیابت نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار مشاهده شد. همچنین در گروه دیابت+ ورزش شنا + عصاره ترکیبی وزن نسبت به گروه دیابت افزایش معنادار مشاهده شد.

هدف: التهاب نقش اساسی در بیماری دیابت دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مصرف عصاره ترکیبی (پوست مرکبات + گیاه خارخاسک) و تمرین شنا بر سطح برخی از فاکتورهای التهابی(IL_6 ، TNF_a، CRP ، IL_10 ) در رت های نر مبتلا به دیابت می باشد. روش ها: 50سر رت نر نژاد ویستار ( با میانگین وزنی 160 گرم) به طور تصادفی در پنج گروه، کنترل(CON) ، رت های دیابتی شده (Dia) و رت های دیابتی به همراه عصاره ترکیبی(Dia + Ext) همچنین رت هایی که دیابتی شدند و تحت ورزش شنا (Dia + Ext) قرار گرفتند، رت هایی که دیابتی بشدند و علاوه بر ورزش شنا، عصاره ترکیبی (Dia + Ext +Sw) نیز مصرف کردند، عصاره خارخاسک در نرمال سالین به میزان 20 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم از وزن بدن رت ها به صورت گاواژ انجام می شد. قبل از شروع پروتکل اصلی، هر پنج گروه به مدت یک هفته غذای استاندارد استفاده نمودند. پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا بود که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر می شد. در انتها نمونه های خونی رت ها برای سنجش مقادیر IL-6، TNF-α، CRP و IL-10 ، گرفته شد. نتایج: مقادیر IL-6، TNF-α و CRP در گروه Dia نسبت به گروه CON افزایش معنادار (P<0/05) و مقادیر IL-10 کاهش معنادار (P<0/05) نشان دادند. ورزش شنا به تنهایی باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر CRP و افزایش معنادار (P<0/05) IL-10 نسبت به گروه Dia شد. عصاره ترکیبی به تنهایی باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر TNF-α و افزایش معنادار (P<0/05) مقادیر IL-10 نسبت به گروه Dia شد. تعامل عصاره ترکیبی و ورزش شنا باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر IL-6، TNF-α و CRP و افزایش معنادار (P<0/05)IL-10 نسبت به گروه Dia شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هر دو مداخله عصاره ترکیبی و تمرینات ورزشی موجب کاهش سطح التهاب در بیماران مبتلا به دیابت می شودکه برای اثربخشی مثبت آن نیاز به مداخله تمرین ورزشی می باشد.

هدف: یکی از دلایل ایجاد دیابت، تغییر سبک زندگی است.دیابت باعث بروز بیماری های مختلفی می شود و سبب این می شود که فرد امید به زندگی را از دست بدهد. مطالعه حاضر به منظور تأثیر عصاره ترکیبی گیاه (خارخاسک/پوست مرکبات) تنهایی یا در حالت ترکیب با ورزش شنا بر رزیستین ،کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتاز رت های نر دیابتی شده انجام شد تا تأثیر این عوامل بر دیابت ایجاد شده را بررسی نماید. روش ها: 50 سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 160 گرم)، به صورت تصادفی در پنج گروه، کنترل (CON)، رت های دیابتی شده((Dia، رت های دیابتی شده وعصاره ترکیبی (Dia+ Ext)، و رت های دیابتی شده وتمرین شنا (Dia+ Sw) و رت های دیابتی شده ،عصاره ترکیبی و تمرین شنا (Dia+Ext+ Sw) قرار گرفتند. برای دیابتی نمودن رت ها، از داروی استرپتوزوتوسین (سیگما، آمریکا) به صورت تک دوز و داخل صفاقی به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم رقیق شده در 1.0 میلی لیتر بافر سیترات سدیم استفاده شد .عصاره خارخاسک در نرمال سالین به میزان20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ورن بدن به صورت گاواژ انجام می شد. پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا بود که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر می شد. در انتها نمونه های خونی رت ها و بیان ژن رزیستین در عضله EDLرا برای سنجش مقادیر رزیستین، کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتازگرفته شد. نتایج : نسبت به گروه CON مقادیر resistinدر گروه Dia افزایش معنادار (P<0/05) ، مقادیر CATو GRکاهش معنادار (P<0/05) نشان دادند. ورزش شنا به تنهایی باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر resistin، افزایش معنادار (P<0/05)مقادیر GRوCAT نسبت به گروه Dia شد. عصاره ترکیبی به تنهایی باعث افزایش معنادار (P<0/05) مقادیر CATو GR نسبت به گروه Dia شد. ترکیب عصاره ترکیبی و ورزش شنا باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر resistin ،افزایش معنادار (P<0/05) مقادیرCATو GRنسبت به گروه Dia شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر برای اولین بار نشان می دهد که ترکیب عصاره ترکیبی گیاه (خارخاسک/پوست مرکبات) و تمرین شنا باعث بهبود رزیستین و آنتی اکسیدان منتخب در رت های دیابتی شده می شود.

بطور کلی نتایج تحقیق نشان می دهند که تمرین شنا در کنار رژیم غذایی پر چرب به نسبت گروه کنترل به تنهایی باعث افزایش معنادار سطح آلانین آمینوترانسفراز و سطح آسپارتات آمینوترانسفراز شد ولی بر مقادیر بیان نسبی ژن LXR آلفا به لحاظ آماری موثر نبود، اما به نسبت گروهی که فقط غذای چرب مصرف کردند باعث کاهش معنادار سطح آلانین آمینوترانسفراز و سطح آسپارتات آمینوترانسفراز شد و در مقابل باعث افزایش معنادار مقادیر بیان نسبی ژن LXR آلفا بود. در طرف دیگر مکمل کراتین نیز به تنهایی در مقایسه با گروه کنترل در کنار رژیم غذایی پر چرب باعث افزایش معنادار سطح آلانین آمینوترانسفراز و سطح آسپارتات آمینوترانسفراز و کاهش معنادار مقادیر بیان نسبی ژن LXR آلفا شد، اما در مقایسه با گروهی که صرفا عذای پر چرب مصرف کرده بودند در هیچ یک از موارد تاثیر معناداری ایجاد نکرد. اما با توجه به هدف پژوهش حاضر که بررسی تاثیر تعامل تمرین شنا و مکمل کراتین بر بیان LXR آلفا و سطح آمینوترانسفرازهای کبدی رت های چاق بود، نتیجه گیری شد که تاثیر توامان مکمل کراتین و ورزش شنا در مقایسه با گروه کنترل صرفا باعث افزایش آسپارتات آمینوترانسفراز و بر سطح آلانین آمینوترانسفراز و مقادیر بیان نسبی ژن LXR آلفا بلحاظ آماری تاثیری نداشت. اما در مقایسه با گروهی که رژیم غذایی پرچرب مصرف کرده بودند، باعث کاهش معنادار سطح آلانین آمینوترانسفراز و سطح آسپارتات آمینوترانسفراز و افزایش معنادار مقادیر بیان نسبی ژن LXR آلفا شد.

هدف: یکی از دلایل ایجاد چاقی، مصرف غذای پرچرب می باشد ،چاقی در ادامه می تواند باعث ایجاد اختلال در تحمل گلوکز وکارایی انسولین شود ودر ایجاد سندروم متابولیک ودیابت نوع2 نقش داشته باشد .مطالعه حاضر بمنظور تاثیر تمرین شنا به تنهایی ترکیب تمرین شنا ومکمل کراتین برهموستاز گلوکز ،کارایی انسولین وپروتئین های تنظیمی گلیکوژن عضلانی در رت ها ی نر چاق شده باغذای پرچرب می باشد. روش ها: 50سررت نر نژادویستار(17±170گرم) به دو گروه 10تایی کنترل (غذای استاندارد)و40تایی (غذای پر چرب تقسیم شدند .بعداز12هفته وبه دنبال القای چاقی،تعدادرت کنترل و10رت گروه HFD کشته شدند در ادامه 30رت چاق بطور تصادفی به سه گروه کنترل (OC )،تمرین شنا بعلاوه مکمل کراتین (TR+CR)تقسیم شدنددرانتها رت ها تحت آزمون تحمل گلوکز خوراکی (OGTT )قرار گرفتند ونمونه های خونی برای سنجش مقادیر گلوکز وانسولین گرفته شد.همچنین عضله نعلی طرف راست برای سنجش میزان پروتئین 4GLUT گلیکوژن سنتاز برداشته شد. نتایج: مقادیر گلوکز وانسولین درگروه HFDنسبت به گروهCND افزایش معنی دار(0.05>P)ومقادیر گلیکوژن سنتاز وگلوکزنوع4(4-GLUT)کاهش معنی دار(0.05>P)نشان داد.ورزش شنا بتنهایی باعث کاهش معنی دار مقادیر گلوکز وانسولین(0.05>P)وافزایش معنی دار گلیکوژن سنتاز وگلوکز نوع4(4GLUT ) (0.05>P) نسبت به گروه کنترل چاق(OC)شد تعامل مکمل کراتین وورزش شنا باعث کاهش معنی داردرمقادیر گلو کز(0.05>P)وگروه تمرین شنا (TR) شد وهمچنین باعث کاهش معنی دار در مقادیر انسولین (0.05>P )نسبت به گروه کنترل چاق (OC) وباعث افزایش معنی دار مقادیر گلوکزنوع4 (4GLUT ) نسبت به گروه کنترل چاق(OC )وگروه تمرین شنا (TR نتیجه گیری: مکمل کراتین باعث افزایش تاثیرات هایپوگلایسمیک تمرینات شنا گردید واین تاثیرات احتمالا بواسطه برداشت بیشتر گلوکز وافزایش مقادیر پروتئین های 4GLUT وگلیکوژن سنتاز عضلانی میباشد

بیماری آلزایمر یکی از دلایل عمده ی زوال عقل است. ازنظر بالینی، بیماران در ابتدا دچار اختلال حافظه ی کوتاه مدت هستند که به دنبال آن دچار اختلال عملکردی و رفتاری می شوند. تجمع آمیلوئید بتا در مغز اولین اتفاق در روند بیماری آلزایمر است که نقش مهمی در افزایش استرس اکسیداتیو دارد. استرس اکسیداتیو یک عامل مهم در آسیب شناسی در بیماری های عصبی ازجمله آلزایمر است که می تواند منجر به مرگ سلول های عصبی شود. ماده ی اکدیسترون که یکی از مشتقات فیتواستروژن ها است اثراتی چون فواید آنتی اکسیدانی و بهبود حافظه و یادگیری دارد. تمرین ورزشی تناوبی شدید نیز شکلی از تمرینات ورزشی است که باعث تنظیم استرس اکسیداتیو در هیپوکمپ، فاکتورهای نوروتروفیک مشتق از مغز، فاکتورهای التهابی و همچنین کاهش تخریب حافظه می شود که در این مطالعه این نوع تمرین ورزشی بر روی تردمیل انجام گرفت. هدف از این تحقیق بررسی اثرات متقابل مصرف مکمل خوراکی اکدیسترون و انجام تمرین ورزشی تناوبی شدید بر روی تخریب حافظه و یادگیری، استرس اکسیداتیو و وضعیت سلولی درگیر در بیماری آلزایمر بود. در مطالعه ی حاضر 90 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی در 9 گروه 10 تایی تقسیم شدند. (1) کنترل، (2) شم، (3) اکدیسترون، (4) تمرین ورزشی تناوبی شدید، (5) اکدیسترون در کنار تمرین ورزشی تناوبی شدید، (6) آلزایمر، (7) درمان با اکدیسترون، (8) درمان با تمرین ورزشی تناوبی شدید، (9) درمان با اکدیسترون و تمرین ورزشی تناوبی شدید. پس از اتمام روند درمان، فعالیت حرکتی، حافظه، یادگیری و اضطراب به وسیله ی آزمون های رفتاری زمینه ی باز، تشخیص شئ جدید، ماز بارنز و ماز به علاوه ی مرتفع ارزیابی شدند. همچنین وضعیت استرس اکسیداتیو به وسیله ی ارزیابی ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و وضعیت تام اکسیدانی و وضعیت سلولی هیپوکامپ به وسیله ی رنگ آمیزی اچ اند ای اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تزریق داخل بطنی آمیلوئید بتا سبب اختلال در فعالیت حرکتی ،حافظه و یادگیری، وضعیت استرس اکسیداتیو و وضعیت سلولی هیپوکامپ می شود و همین طور سطح اضطراب را افزایش می دهد. درحالی که مصرف مکمل اکدیسترون در کنار انجام تمرین ورزشی تناوبی شدید به طور معناداری باعث بهبود معنادار اختلالات پیش آمده می شود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، گمان می رود که مصرف اکدیسترون در کنار انجام تمرین ورزشی

هدف: یکی از دلایل ایجاد چاقی، مصرف غذای پرچرب می باشد. چاقی و بافت چربی سفید در ادامه می تواند باعث ایجاد حالت التهاب مزمن شود. این التهاب ممکن است در ایجاد سندروم متابولیک و بیماری های قلبی عروقی نقش داشته باشد. مطالعه حاضر به منظور تأثیر مکمل کراتین به تنهایی یا در حالت ترکیب با ورزش شنا بر نشانگرهای زیستی التهابی، شامل سایتوکاین های پیش التهابی اینترلوکین-6 (IL-6)، فاکتور نکروز تومور - آلفا (TNF-α)، پروتئین واکنش پذیر C (CRP) و سایتوکاین ضدالتهابی، اینترلوکین- 10 (IL-10) رت های نر مصرف کننده غذای پرچرب انجام شد تا تأثیر این عوامل بر التهاب مزمن ایجاد شده را بررسی نماید. روش ها: 50 سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 160 گرم)، به صورت تصادفی در پنج گروه، کنترل (CON)، غذای پرچرب (HFD)، غذای پرچرب و مکمل کراتین (HFD + Cr)، غذای پرچرب و تمرین شنا (HFD+ TR) و غذای پرچرب و مکمل کراتین و تمرین شنا (HFD + Cr + TR) قرار گرفتند. گروه CON غذای طبیعی و چهار گروه دیگر غذای پرچرب مصرف کردند. مکمل کراتین به صورت پودر میکرونیزه شده و در مقیاس دو و نیم درصد به غذای ساخته شده پرچرب اضافه گردید. پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا بود که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر می شد. در انتها نمونه های خونی رت ها برای سنجش مقادیر IL-6، TNF-α، CRP و IL-10 گرفته شد. نتایج: مقادیر IL-6، TNF-α و CRP در گروه HFD نسبت به گروه CON افزایش معنادار (P<0/05) و مقادیر IL-10 کاهش معنادار (P<0/05) نشان دادند. ورزش شنا به تنهایی باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر CRP و افزایش معنادار (P<0/05) IL-10 نسبت به گروه HFD شد. مکمل کراتین به تنهایی باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر TNF-α و افزایش معنادار (P<0/05) مقادیر IL-10 نسبت به گروه HFD شد. تعامل مکمل کراتین و ورزش شنا باعث کاهش معنادار (P<0/05) مقادیر IL-6، TNF-α و CRP و افزایش معنادار (P<0/05)IL-10 نسبت به گروه HFD شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر برای اولین بار نشان می دهد که ترکیب مکمل کراتین و تمرین شنا باعث بهبود التهاب مزمن ایجاد شده بر اثر چاقی ایجاد شده در رت هایی شده که غذای پرچرب مصرف می کنند

هدف: مطالعه حاضر به منظور تاثیر مکمل کراتین به تنهایی یا در حالت ترکیب با ورزش شنا بر مقاومت انسولینی، تحمل گلوکز و کارایی انسولین رت های نر مصرف کننده غذای پر چرب انجام شد. روش ها: 50 سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 15±160 گرم )، به صورت تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند. کنترل، غذای پر چرب، غذای پر چرب و مکمل کراتین، غذای پر چرب و تمرین شنا و غذای پر چرب و مکمل کراتین و تمرین شنا. پروتکل تمرین شامل مدت دوازده هفته تمرین شنا بود که هر دو هفته یکبار زمان تمرین بیشتر می شد. در انتها رت ها تحت آزمون تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) قرار گرفتند و نمونه های خونی برای سنجش مقادیر TG, HDL و انسولین گرفته شد. نتایج: غذای پر چرب به تنهایی باعث افزایش مقاومت انسولین و کاهش تحمل گلوکز و کارایی انسولین رت ها گردید و مکمل کراتین به تنهایی تاثیر برا این تغییرات نداشت. تمرین به تنهایی باعث کاهش مقاومت انسولین و افزایش تحمل گلوکز و کارایی انسولین رت های مصرف کننده غذای پر چرب شد و مکمل کراتین همراه با تمرین تاثیر فزاینده بر تغییرات ذکر شده داشت. غذای پر چرب باعث افزایش سطح TG شد و تمرین باعث کاهش سطح آن گردید. مکمل کراتین به تنهایی یا با ورزش تاثیر بیشتری بر کاهش TG داشت (P<0.05). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر برای اولین بار نشان میدهد که ترکیب مکمل کراتین و تمرین شنا باعث بهبود کنترل گلایسمیک، کاهش مقاومت انسولین و افزایش کارائی انسولین در رت هایی شده که غذای پر چرب مصرف می کنند.

چکیده: مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس شایعترین مشکل متابولیکی میباشد. تحقیقات اخیر نشان داده است که بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات حرکتی و شناختی و نقص در یادگیری میشود. گیاه خرفه یک منبع غنی از اسیدهای چرب امگا-3 میباشد که این ماده در تکامل مغز وسیستم عصبی و افزایش حافظه نقش اساسی دارد. همچنین نشان داده شده است که ورزش می تواند عملکرد ذهنی را بهبود بخشد و یادگیری و حافظه را افزایش دهد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر همزمان ورزش شنا و مصرف گیاه خرفه بر حافظه و یادگیری رت های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است. مواد و روش ها: به این منظور تعداد 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 200-250 گرم، در شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی و درجه حرارت 22 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. پس از القاء دیابت به وسیله تزریق استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید، حیوانات به پنج گروه ( هر گروه شامل 10 سر) تقسیم شدند. 1- گروه کنترل سالم با وزن طبیعی. 2-گروه کنترل دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه غذای نرمال. 3- گروه دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه با ورزش استقامتی قدرتی شنا. 4-گروه دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه با رژیم غذایی خرفه. 5-گروه دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه با ورزش استقامتی قدرتی شنا و رژیم غذایی همراه با خرفه. موش ها به مدت 12 هفته و پنج جلسه در هفته، همراه با وزنه (2درصد وزن بدن)(33/5±2/5درجه سانتی گراد) به اجرای تمرین شنا پرداختند. حافظه احترازی غیرفعال آنها به وسیله شاتل باکس، عملکرد شناختی به وسیله تست جعبه باز، حافظه شناختی به وسیله تست تشخیص شی و اضطراب آنها به وسیله تست پلاس میز بررسی شد. نتایج: میزان STLa که معیارتاخیر ورود به قسمت تاریک در روز اول است (step-through Latency acquisition )، در گروه های دیابتی، دیابتی همراه با مصرف خرفه و دیابتی که ورزش شنا انجام میدادند نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنادار بود(P<0.05)، همچنین تاخیر ورود به باکس مشکی در گروه دیابتی که خرفه مصرف میکردند و ورزش شنا انجام میدادند نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت که این افزایش از نظر آماری معنی داری بود(P<0.05). مقایسه فعالیت حرکتی بین گروههای مختلف، نشان

چکیده: مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس شایعترین مشکل متابولیکی میباشد. تحقیقات اخیر نشان داده است که بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات حرکتی و شناختی و نقص در یادگیری میشود. گیاه خرفه یک منبع غنی از اسیدهای چرب امگا-3 میباشد که این ماده در تکامل مغز وسیستم عصبی و افزایش حافظه نقش اساسی دارد. همچنین نشان داده شده است که ورزش می تواند عملکرد ذهنی را بهبود بخشد و یادگیری و حافظه را افزایش دهد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر همزمان ورزش شنا و مصرف گیاه خرفه بر حافظه و یادگیری رت های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است. مواد و روش ها: به این منظور تعداد 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 200-250 گرم، در شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی و درجه حرارت 22 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. پس از القاء دیابت به وسیله تزریق استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید، حیوانات به پنج گروه ( هر گروه شامل 10 سر) تقسیم شدند. 1- گروه کنترل سالم با وزن طبیعی. 2-گروه کنترل دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه غذای نرمال. 3- گروه دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه با ورزش استقامتی قدرتی شنا. 4-گروه دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه با رژیم غذایی خرفه. 5-گروه دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید همراه با ورزش استقامتی قدرتی شنا و رژیم غذایی همراه با خرفه. موش ها به مدت 12 هفته و پنج جلسه در هفته، همراه با وزنه (2درصد وزن بدن)(33/5±2/5درجه سانتی گراد) به اجرای تمرین شنا پرداختند. حافظه احترازی غیرفعال آنها به وسیله شاتل باکس، عملکرد شناختی به وسیله تست جعبه باز، حافظه شناختی به وسیله تست تشخیص شی و اضطراب آنها به وسیله تست پلاس میز بررسی شد. نتایج: میزان STLa که معیارتاخیر ورود به قسمت تاریک در روز اول است (step-through Latency acquisition )، در گروه های دیابتی، دیابتی همراه با مصرف خرفه و دیابتی که ورزش شنا انجام میدادند نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنادار بود(P<0.05)، همچنین تاخیر ورود به باکس مشکی در گروه دیابتی که خرفه مصرف میکردند و ورزش شنا انجام میدادند نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت که این افزایش از نظر آماری معنی داری بود(P<0.05). مقایسه فعالیت حرکتی بین گروههای مختلف، نشان

استفاده از گیاهان دارویی در مدیریت دیابت دارای سابقه ی بسیار طولانی است. یکی از مهمترین این گیاهان دارویی خرفه است. خرفه سرشار از بسیاری از مواد مغذی از جمله ویتامین ای، اسید های چرب امگا 3 و پلی ساکارید است. این گیاه منبع خوبی از ترکیبات فعال بیولوژیکی از جمله اسیدهای چرب امگا 3 و بتاکاراتن، اسید های آمینه، آلفا توکوفرول، اسید اسکوربیک، گلوتاتیون و ترکیبات فلانوئیدها است. مطالعات نشان داده اند که پلی ساکاریدها، فلاونوئیدها، پروتئین آزواسپرمی، پلی پپتید، استروئیدها وآلکالوئیدهای موجود در گیاهان دارویی مانند خرفه می تواند به درستی کاهش قند و چربی خون را توجیه کنند(2.1). برخی از تحقیقات انجام شده بر روی نمونه های حیوانی و انسانی نشان داده اند هرکدام از روشهای درمان دارویی و یا غیر دارویی( مثل فعالیت های ورزشی و حرکتی) به تنهایی نمی توانند قند خون را در درازمدت کنترل کنند)5(، ولی تلفیقی از تمرینات بدنی و درمان دارویی سبب بهبود کنترل قند خون و مقاومت انسولینی می شوند)5-7(.

مقدمه و هدف:مطالعات زیادی در مورد تاثیر اجرای فعالیت ورزشی و نیز مصرف گیاهان مختلف، برحافظه و یادگیری بیماران دیابتی نوع 2، بررسی گردیده است. اما تاکنون تحقیقی در مورد مصرف همزمان دوگیاه خرفه و اسفرزه، همراه با اجرای ورزش شنا صورت نگرفته است. از این رو؛ این مطالعه با هدف تعیین اثر ترکیب دو گیاه سنتی خرفه- اسفرزه و ورزش استقامتی قدرتی بر حافظه و یادگیری موش های نردیابتی (STZ/NA) اجرا گردید. مواد و روش: تعداد 50 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی(275±25) انتخاب شدند. جهت القای دیابت، نیکوتین آمید(NA)( Mg/kg120) و استرپتوزوتوسین (STZ)( Mg/kg65) ، به روش داخل صفاقی به موش ها تزریق شد. سپس به طور تصادفی، آزمودنی هابه پنج گروه: 1. کنترل-سالم(Con: n=10 ) 2. گروه کنترل-دیابتی(D : n=7 )، 3.گروه دیابتی-تمرین( D Tr: n=8)،4.گروه دیابتی رژیم غذایی (D P Ps: n=8)، 5.گروه دیابتی- رژیم غذایی- تمرین (D P PS Tr : n=6) تقسیم شدند. موش ها به مدت 12 هفته و پنج جلسه در هفته، همراه با وزنه (2درصد وزن بدن)(33/5±2/5درجه سانتی گراد) اجرای تمرین شنا پرداختند. حافظه احترازی غیرفعال آنها به وسیله شاتل باکس، عملکرد شناختی به وسیله تست جعبه باز، حافظه شناختی به وسیله تست تشخیص شی و اضطراب آن ها به وسیله تست پلاس میز بررسی شد. یافته ها: میزان STLa که معیارتاخیر ورود به باکس مشکی در روز اول است، در گروه های دیابتی، دیابتی همراه با مصرف خرفه- اسفرزه و دیابتی که ورزش شنا انجام میدادند نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنادار بود(P<0.05)، همچنین تاخیر ورود به باکس مشکی در گروه دیابتی که خرفه- اسفرزه مصرف می کردند و ورزش شنا انجام می دادند نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت که این افزایش از نظر آماری معنی داری بود(P<0.05). مقایسه فعالیت حرکتی بین گروه های مختلف، نشان داد که که سرعت حرکت و مسافت جابه جا شده در بین گروه دیابتی،گروه دیابتی همراه با دریافت خرفه- اسفرزه و گروه دیابتی و ورزش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است که این کاهش از نظر آماری معنی دار است (P<0.05). نتیجه گیری: بنظر می رسد مصرف همزمان دوگیاه خرفه –اسفرزه با اجرای تمرین شنای استقامتی باعث افزایش حافظه و یادگیری در موش های نر دیابتی شده می شود .

استراحت در رختخواب پس از بیماری منجر به از دست دادن توده ی عضلانی و کاهش در اندازه ی سطح مقطع فیبرعضلانی می-شود. این آتروفی عضلانی منشا بیماری هایی مانند کاهش حساسیت به انسولین، دیابت و بیماری های دیگر باشد. پژوهش ها حاکی از تاثیرمثبت مکمل کراتین و انجام تمرینات مقاومتی بر سلول عضلانی و بافت مویرگی عضله می باشد. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر مکمل کراتین و ورزش بر شبکه ی مویرگی و قطر تارهای عضلات اسکلتی نمونه های انسانی است در 22 انسان سالم غیر ورزشکار 11 مرد و 11 زن 18 تا 30 سال می باشد. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 11 نفری کنترل و کراتین تقسیم شدند. گروه کنترل در دو هفته ی اول تحقیق صرفا دارونما مصرف کرد، در حالی که کل پای راست آنها مانند گروه کراتین در گچ بود. سپس از هفته سوم تا ششم این گروه همانند گروه کراتین تمرینات تقویت عضله چهارسر را انجام دادند. اما همزمان دارونما نیز مصرف می کردند. گروه کراتین نیز در دو هفته ی اول پژوهش هر روز به میزان 5 گرم کراتین مصرف کرد در حالی که پای راست آنها مانند گروه کنترل در گچ بود. سپس از هفته ی سوم تا ششم این گروه تمرینات تقویت عضله چهارسر را انجام دادند و همزمان به میزان 5/2 گرم کراتین در روز مصرف می کردند. نمونه در کل طول تحقیق 3 مرتبه بایوپسی عضلانی از هر دو گروه گرفته شد. در آغاز تحقیق پس از 2 هفته بی تحرکی و در پایان 8 هفته. در ابتدای امر پس از 2 هفته بی تحرکی و پس از 6 هفته تمرینات نمونه برداری از عضله ی پهن خارجی انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که تمرین مقاومتی به تنهایی می تواند در افزایش سطح مقطع تارهای عضلانی نوع IIa و نوع I موثر باشد، اما میزان این تاثیر با مکمل یاری کراتین بطور معنادار افزایش می یابد. با این حال تاثیر مصرف مکمل کراتین به همراه تمرینات مقاومتی بر روی تار نوع I نسبت به تار نوع IIa کمتر است. تمرین مقاومتی و مصرف کراتین در هر دو نوع تار باعث افزایش در تعداد مویرگها می شود.

مقدمه وهدف: مطالعات نشان دادند که اجرای فعالیت ورزشی و نیز، مصرف گیاه اسفرزه، منجر به افزایش حساسیت انسولینی در افراد دیابتی نوع2 می-شود، اما اثر دوازده هفته شنای پیش رونده همزمان با مصرف گیاه اسفرزه، به-خوبی مشخص نیست. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثردوازده هفته تمرین شنا و مصرف خوراکی گیاه اسفرزه بر روی حساسیت انسولینی موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین-نیکوتین آمید (STZ-NA) می باشد. مواد و روش ها: تعداد پنجاه سر موش نر صحرایی (25±275 گرم) با استفاده از 120 میلی گرم/کیلوگرم ﻣﺤﻠﻮل نیکوتین آمید همراه با 65 میلی گرم/کیلوگرم ﻣﺤﻠﻮل استرپتوزوتوسین، به روش درون صفاقی، دیابتی گردیدند. موش ها به طور تصادفی، به پنج گروه (10 تایی): 1. کنترل (C)، 2. دیابتی شده با استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید (D)، 3. دیابتی شده با اجرای تمرین شنا (DT)، 4. دیابتی شده با مصرف گیاه اسفرزه (DP)، 5. دیابتی شده با اجرای تمرین شنا و مصرف گیاه اسفرزه (DPT)، تقسیم شدند. تمرین شنای موش ها به مدت دوازده هفته و پنج جلسه در هفته اجرا گردید، جلسه اول با پانزده دقیقه در هر جلسه آغاز شد، سپس مدت زمان شنا به صورت پیش رونده افزایش یافت، به طوری که از جلسه هشتم تا داوزدهم به چهل دقیقه رسید. گیاه اسفرزه با غذای نرمال موش ها ترکیب، و آزادانه در اختیار آن ها قرار داده شد. یافته ها: اجرای دوازده هفته تمرین شنا سبب افزایش حساسیت انسولینی و کاهش تری گلیسرید سرمی در گروه های دیابتی ورزشی بدون مصرف اسفرزه گردید. هم چنین، مشاهده شد که مصرف گیاه اسفرزه در گروه دیابتی، باعث افزایش حساسیت انسولینی در آن ها شده، اما تاثیری بر کاهش مقدار تری گلیسرید آن-ها نداشته است. اجرای هم زمان شنا همراه با مصرف گیاه اسفرزه، تاثیر معنادارتری داشته است. وزن موش ها در گروه دیابتی با مصرف اسفرزه نسبت به گروه کنترل، تفاوت معنی داری نشان داد (05/0p<)، در حالی که در سایر گروه ها در مقایسه با گروه کنترل، هیچ اختلاف معناداری در تغییر وزن بدن مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که انجام فعالیت بدنی و مصرف گیاه اسفرزه می تواند منجر به کاهش مقادیر سرمی تری گلیسرید، و نیز افزایش حساسیت انسولینی در بیماران دیابتی نوع دو گردد، که به نظر می رسد اجرای هم زمان ورزش و مصرف این گیاه، تأثیر معنادارتری دارد.

مطالعات زیادی در مورد تاثیر اجرای فعالیت ورزشی و نیز مصرف گیاهان مختلف، بر حساسیت انسولینی بیماران دیابتی نوع2، بررسی گردیده است، اما تاکنون تحقیقی در مورد مصرف هم زمان دو گیاه خرفه و اسفرزه، همراه با اجرای تمرین شنا صورت نگرفته است. ، از این رو؛ این مطلعه با هدف تعیین اثرترکیب دو گیاه سنتی خرفه-اسفرزه و ورزش استقامتی - قدرتی بر حساسیت انسولینی موش های نر دیابتی (STZ/NA) اجرا گردید. مواد و روش ها: تعداد 50 سر موش نر صحرایی (g25±275) انتخاب شدند. جهت القای دیابت، نیکوتین آمید (NA) (120 mg/kg)، و استرپتوزوتوسین (STZ)(65mg/kg)، به روش داخل صفاقی به موش ها تزریق شد. سپس به طور تصادفی، آزمودنی ها به پنج گروه؛ 1. گروه کنترل-سالم)10C ; n=)، 2. گروه کنترل-دیابتی)7D; n=)، 3. گروه دیابتی-تمرین)8DT; n=)، 4. گروه دیابتی-رژیم غذایی)8DP PS; n= )، 5. گروه دیابتی-رژیم غذایی-تمرین (6DT PS P; n=)، تقسیم شدند. موش ها به مدت 12 هفته و پنج جلسه در هفته، همراه با وزنه (2 درصد وزن بدن) (5/2±5/33 درجۀ سانتی گراد) اجرای تمرین شنا پرداختند. در نهایت، شاخص سرمی تری گلیسرید، تست تحمل گلوکز خوراکی(OGTT)، غذای مصرفی روزانۀ موش ها و کسب وزن آن ها، بررسی گردید. تفاوت ها با روش تحلیل واریانس، و مقایسۀ گروه ها توسط تست تعقیبی بونفرونی تعیین گردید (05/0p≤). یافته های پژوهش: نتایج مقادیر سرمی تری گلیسرید نشان دهندۀ تاثیر تمرینات ورزشی همراه با مصرف دو گیاه خرفه-اسفرزه بر کاهش معنادار مقدار تری گلیسرید بود. بیشترین کاهش معنادار تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) هنگام اجرای فعالیت شنا همراه با مصرف گیاهان خرفه و اسفرزه مشاهده شد. غذای مصرفی روزانۀ موش های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت. کسب وزن موش های دیابتی ورزشی در مقایسه با گروه دیابتی، افزایش معناداری یافت (05/0p=). نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف هم زمان دو گیاه خرفه-اسفرزه با اجرای تمرین شنای استقامتی بر افزایش حساسیت انسولینی تاثیر معناداری دارد

مقدمه و هدف: مطالعات زیادی در مورد تاثیر اجرای فعالیت ورزشی و نیز مصرف گیاهان مختلف، بر حساسیت انسولینی بیماران دیابتی نوع2، بررسی گردیده است، اما تاکنون تحقیقی در مورد مصرف هم زمان دو گیاه خرفه و اسفرزه، همراه با اجرای تمرین شنا صورت نگرفته است. ، از این رو؛ این مطلعه با هدف تعیین اثرترکیب دو گیاه سنتی خرفه-اسفرزه و ورزش استقامتی - قدرتی بر حساسیت انسولینی موش های نر دیابتی (STZ/NA) اجرا گردید. مواد و روش ها: تعداد 50 سر موش نر صحرایی (g25±275) انتخاب شدند. جهت القای دیابت، نیکوتین آمید (NA) (120 mg/kg)، و استرپتوزوتوسین (STZ)(65mg/kg)، به روش داخل صفاقی به موش ها تزریق شد. سپس به طور تصادفی، آزمودنی ها به پنج گروه؛ 1. گروه کنترل-سالم)10C ; n=)، 2. گروه کنترل-دیابتی)7D; n=)، 3. گروه دیابتی-تمرین)8DT; n=)، 4. گروه دیابتی-رژیم غذایی)8DP PS; n= )، 5. گروه دیابتی-رژیم غذایی-تمرین (6DT PS P; n=)، تقسیم شدند. موش ها به مدت 12 هفته و پنج جلسه در هفته، همراه با وزنه (2 درصد وزن بدن) (5/2±5/33 درجۀ سانتی گراد) اجرای تمرین شنا پرداختند. در نهایت، شاخص سرمی تری گلیسرید، تست تحمل گلوکز خوراکی(OGTT)، غذای مصرفی روزانۀ موش ها و کسب وزن آن ها، بررسی گردید. تفاوت ها با روش تحلیل واریانس، و مقایسۀ گروه ها توسط تست تعقیبی بونفرونی تعیین گردید (05/0p≤). یافته های پژوهش: نتایج مقادیر سرمی تری گلیسرید نشان دهندۀ تاثیر تمرینات ورزشی همراه با مصرف دو گیاه خرفه-اسفرزه بر کاهش معنادار مقدار تری گلیسرید بود. بیشترین کاهش معنادار تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) هنگام اجرای فعالیت شنا همراه با مصرف گیاهان خرفه و اسفرزه مشاهده شد. غذای مصرفی روزانۀ موش های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت. کسب وزن موش های دیابتی ورزشی در مقایسه با گروه دیابتی، افزایش معناداری یافت (05/0p=). نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف هم زمان دو گیاه خرفه-اسفرزه با اجرای تمرین شنای استقامتی بر افزایش حساسیت انسولینی تاثیر معناداری دارد