پروفایل استاد - دانشگاه بوعلی سینا همدان

پروفایل استاد - دانشگاه بوعلی سینا همدان

Ph.D. Dissertations

شناسايي و ارزيابي ساپونين هاي مرتبط با مقاومت به نماتد ساقه يونجه (Ditylenchus dipsaci) با روش هاي كروماتوگرافي و زيست سنجي
فرزاد مرادي 2021
چكيده: نماتدهاي انگل گياهي، بعنوان عوامل بيماري زاي گياهي، هرساله حدود حدود 3/12 درصد از محصولات مهم كشاورزي جهان به ارزش 157 بيليون دلار را از بين مي برند. نماتد ساقه يونجه (Ditylenchus dipsaci)، عامل بيماري زاي مهم در تعدادي از گياهان زينتي و زراعي از جمله يونجه محسوب مي‏شود. استفاده از ژنوتيپ هاي مقاوم، تناوب زراعي، كنترل شيميايي و زيستي از مهم ترين روش هاي كنترل اين نماتد مي باشد. در تحقيق حاضر، در مرحله اول واكنش هفت اكوتيپ مختلف يونجه زراعي و اثر ساپونين هاي استخراج شده از آن ها بر كنترل نماتد ساقه يونجه در دو آزمايش مجزا ولي مرتبط با هم، در شرايط گلخانه اي و آزمايشگاهي در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. جهت شناسايي نماتد، با توجه به علائم ناشي از خسارت آن روي يونجه در مزرعه، مشخصات ريخت‏سنجي و ريخت‏شناختي نماتد در مشاهدات ميكروسكپي و استفاده از آغازگرهاي طراحي شده بر مبناي توالي نوكلئوتيدي ژن Hsp90، گونه نماتد D. dipsaci تشخيص داده شد. نتايج آزمايش اول در گلخانه نشان داد كه اكوتيپ هاي يونجه‏ي مايه‏زني شده با اين نماتد از نظر تمام صفات رشدي به‏جز طول ريشه، در مقايسه با تيمار شاهد داراي تفاوت معني داري (P<0.05) بودند. بيش ترين تغييرات كاهشي در صفات رشدي تحت تأثير تيمار اين نماتد نسبت به تيمارهاي شاهد به ترتيب مربوط به صفت طول ميانگره، 31 تا 41 درصد، تعداد شاخه فرعي بر روي ساقه اصلي، 27 تا 37 درصد و ارتفاع گياه از 21 تا 34 درصد بود. همچنين نتايج حاصل از بررسي شمارش تعداد نماتد در مجموع اندام هاي ساقه، برگ، جوانه ها و ريزوسفر نشان داد كه نماتد در همه اكوتيپ هاي مورد بررسي قابل تكثير است، امّا نرخ تكثير متفاوت بود. بيش ترين ميزان تكثير نماتد در اكوتيپ نيشابوري با نرخ توليدمثل 14/7 و كم-ترين آن به ترتيب در اكوتيپ‏هاي فيض و همداني با نرخ توليدمثل 24/1 و 85/1 مشاهده گرديد. همچنين، از نظر مجموع تعداد تخم نماتد در اندام-هاي مورد بررسي، اكوتيپ هاي فيض و همداني حاوي كم ترين و اكوتيپ نيشابوري حاوي بيش ترين تعداد تخم نماتد بودند. به عبارت ديگر، اكوتيپ نيشابوري، شرايط مناسبي براي تخم گذاري و افزايش جمعيت نماتد ساقه دارد و از اين نظر، ميزباني حساس است. در مرحله دوم با هدف ارزيابي اثر ساپونين‏هاي استخراج شده بر ميزان فعاليت نماتد ساقه يونجه و نيز تأثير بر تعداد ت
غربال و شناسايي عوامل مقاومت و حساسيت يونجهMedicago sativa L.) ) نسبت به سرخرطومي برگ يونجه (Hypera postica Gyll.) با زيست سنجي و پروتئوميكس
مهدي كاكايي 2015
سرخرطومي برگ يونجه يكي از آفات كليدي يونجه در ايران و جهان است كه هر ساله خسارت زيادي به ويژه به چين اول وارد مي كند. كنترل شيميايي متداول ترين روش كنترل اين آفت محسوب مي شود اما با توجه به اثرات منفي اين روش روي محيط زيست و موجودات زنده، در كنار استفاده از سموم شيميايي مي توان از ساير روش هاي مديريتي نيز در قالب كنترل تلفيقي يا IPM استفاده كرد. استفاده از ارقام يا جمعيت هاي مقاوم يكي از مطمئن ترين و سودمندترين روش ها است كه براي كشاورزان در حكم بيمه اي مطمئن و كم هزينه است. در اين مطالعه كه در سه پژوهش مزرعه اي، گلخانه اي و مولكولي انجام گرفت، ابتدا مقاومت 76 جمعيت از يونجه هاي بومي و غيربومي رايج در ايران (غربال شده از ژرم پلاسم 150 جمعيتي) نسبت به سرخرطومي برگ يونجه با بررسي صفاتي نظير عملكرد تر و خشك علوفه، ميزان كلروفيل برگ، درصد ماده خشك، تعداد لارو جلب شده، درصد آسيب، ارتفاع در زمان آسيب و ارتفاع در زمان برداشت در مزرعه مورد ارزيابي قرار گرفت. جمعيت ها از نظر كليه صفات مورد مطالعه اختلاف معني داري از خود به نمايش گذاشتند. چهار عامل عملكرد علوفه، عامل مرتبط با تحمل به سرخرطومي برگ يونجه، عامل درصد ماده خشك و عامل بيوماس گياه در اين مطالعه شناخته شدند. بر اساس تجزيه خوشه اي صفات بررسي شده در مطالعات مزرعه اي به روش وارد (1963)، جمعيت هاي يونجه در 3 سطح مقاومتي دسته بندي شدند. در اين پژوهش بيشترين فاصله ي ژنتيكي ميان جمعيت دهنور و بهار همدان بدست آمد كه به نظر مي رسد با توجه به فاصله ژنتيكي بين آن ها و با انجام تلاقي، هتروزيس بيشتري بدست آيد كه مي توان از آن ها به عنوان مواد اوليه (در صورت عدم وجود ناسازگاري) براي اصلاح ارقام جديد استفاده نمود. تجزيه خوشه اي به طور 100% مورد تأييد تابع تشخيص قرار گرفت. رگرسيون گام به گام براي صفت عملكرد علوفه تر به عنوان متغير تابع، نشان داد كه صفات عملكرد علوفه خشك، درصد ماده خشك، ارتفاع بوته در زمان خسارت و تعداد لارو به ترتيب وارد مدل رگرسيوني شده و در مجموع با ضريب تبيين تجمعي53/93 درصد تغييرات صفت عملكرد اقتصادي (عملكرد تر علوفه) را توجيه مي نمايند. نتايج تجزيه همبستگي بين صفات مورد مطالعه در جمعيت هاي يونجه، همبستگي مثبت و معني دار در سطح احتمال 1% بين صفات تعداد لارو و درصد خسارت (733/0r=) به نمايش گذاشت. بين صفت درصد خسا
Thesis summary
غربال و شناسايي عوامل مقاومت و حساسيت يونجهMedicago sativa L.) ) نسبت به سرخرطومي برگ يونجه (Hypera postica Gyll.) با زيست سنجي و پروتئوميكس
مهدي كاكايي 2015
سرخرطومي برگ يونجه يكي از آفات كليدي يونجه در ايران و جهان است كه هر ساله خسارت زيادي به ويژه به چين اول وارد مي كند. كنترل شيميايي متداول ترين روش كنترل اين آفت محسوب مي شود اما با توجه به اثرات منفي اين روش روي محيط زيست و موجودات زنده، در كنار استفاده از سموم شيميايي مي توان از ساير روش هاي مديريتي نيز در قالب كنترل تلفيقي يا IPM استفاده كرد. استفاده از ارقام يا جمعيت هاي مقاوم يكي از مطمئن ترين و سودمندترين روش ها است كه براي كشاورزان در حكم بيمه اي مطمئن و كم هزينه است. در اين مطالعه كه در سه پژوهش مزرعه اي، گلخانه اي و مولكولي انجام گرفت، ابتدا مقاومت 76 جمعيت از يونجه هاي بومي و غيربومي رايج در ايران (غربال شده از ژرم پلاسم 150 جمعيتي) نسبت به سرخرطومي برگ يونجه با بررسي صفاتي نظير عملكرد تر و خشك علوفه، ميزان كلروفيل برگ، درصد ماده خشك، تعداد لارو جلب شده، درصد آسيب، ارتفاع در زمان آسيب و ارتفاع در زمان برداشت در مزرعه مورد ارزيابي قرار گرفت. جمعيت ها از نظر كليه صفات مورد مطالعه اختلاف معني داري از خود به نمايش گذاشتند. چهار عامل عملكرد علوفه، عامل مرتبط با تحمل به سرخرطومي برگ يونجه، عامل درصد ماده خشك و عامل بيوماس گياه در اين مطالعه شناخته شدند. بر اساس تجزيه خوشه اي صفات بررسي شده در مطالعات مزرعه اي به روش وارد (1963)، جمعيت هاي يونجه در 3 سطح مقاومتي دسته بندي شدند. در اين پژوهش بيشترين فاصله ي ژنتيكي ميان جمعيت دهنور و بهار همدان بدست آمد كه به نظر مي رسد با توجه به فاصله ژنتيكي بين آن ها و با انجام تلاقي، هتروزيس بيشتري بدست آيد كه مي توان از آن ها به عنوان مواد اوليه (در صورت عدم وجود ناسازگاري) براي اصلاح ارقام جديد استفاده نمود. تجزيه خوشه اي به طور 100% مورد تأييد تابع تشخيص قرار گرفت. رگرسيون گام به گام براي صفت عملكرد علوفه تر به عنوان متغير تابع، نشان داد كه صفات عملكرد علوفه خشك، درصد ماده خشك، ارتفاع بوته در زمان خسارت و تعداد لارو به ترتيب وارد مدل رگرسيوني شده و در مجموع با ضريب تبيين تجمعي53/93 درصد تغييرات صفت عملكرد اقتصادي (عملكرد تر علوفه) را توجيه مي نمايند. نتايج تجزيه همبستگي بين صفات مورد مطالعه در جمعيت هاي يونجه، همبستگي مثبت و معني دار در سطح احتمال 1% بين صفات تعداد لارو و درصد خسارت (733/0r=) به نمايش گذاشت. بين صفت درصد خسا

M.Sc. Theses

بررسي تنوع مورفولوژيكي وسيتوژنتيكي برخي جمعيت هاي گياه سياهدانهNigella sativa L.))
محسن اله رضايي 2019
سياهدانه با نام علمي Nigella Sativa از خانواده ي آلاله بوده و از ديرباز به عنوان گياه دارويي مورد استفاده قرار مي گرفته است. در اين تحقيق بررسي هاي سيتوژنتيكي شامل شمارش كروموزومي، اندازه ي كروموزوم، حجم كروموزوم و محاسبه ي شاخص هاي تقارن A2(عدم تقارن بين كروموزومي)، CVcl(ضريب تغييرات طول كروموزوم)، Rec(تشابه اندازه ي كروموزومي)، S(شاخص تقارن) و DRL(اختلاف دامنه ي طول نسبي) و بررسي هاي صفات آگرومورفولوژيكي شامل ارتفاع بوته، تعداد كپسول در بوته، وزن هزاردانه، وزن دانه در بوته، وزن خشك بوته، عملكرد بيولوژيكي، عملكرد اقتصادي و شاخص برداشت بر روي 12 جمعيت مختلف از گياه دارويي سياهدانه مربوط به مناطق مختلف ايران ( همدان، خراسان، اراك، سميرم، شيراز و اردبيل) و ساير كشورها (گرجستان، تاجيكستان، ليبي، الجزاير ، سوريه و يمن) انجام گرفت. در اين مطالعه تجزيه ي صفات سيتوژنتيكي در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار و صفات مورفولوژيكي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. نتايج تجزيه واريانس صفات سيتوژنتيكي نشان داد اختلاف معني داري بين نمونه هاي مختلف وجود ندارد؛ كه نشان دهنده ي عدم تفاوت بين نمونه هاي بومي ايران و ساير كشورهاست. نتايج تجزيه واريانس صفات بيولوژيكي نشان داد كه بين تمام صفات بجز شاخص برداشت اختلاف بسيار معني داري وجود دارد. براساس اندازه گيري هاي انجام شده جمعيت هاي اردبيل، سميرم، شيراز، خراسان، الجزاير، سوريه و گرجستان با فرمول كاريوتيپي 5m+1sm متقارن ترين و جمعيت هاي همدان، تاجيكستان ، ليبي و اراك با فرمول كاريوتيپي 5m+1T نامتقارن ترين جمعيت ها تعيين شدند. همچنين تمامي جمعيت ها در گروه بندي 2B استيبنز قرار گرفتند. همبستگي بين صفات مختلف مورد بررسي قرار گرفت بطوريكه بين صفات طول كروموزومي و شاخص هاي عدم تقارن درون كروموزومي(A1) و درصد عدم تقارن كاريوتيپي(AsK) و تقارن كاريوتيپي(SYi) و درجه عدم تقارن كاريوتيپي(A) و صفت اختلاف دامنه طول نسبي همبستگي معكوس وجود داشت. صفات شاخص تقارن سانترومري(McA) و درصد شكل كلي كاريوتيپ همبستگي مثبت و معني داري با طول كروموزومي داشتند. بررسي همبستگي بين صفات آگرومورفولوژگي نشان داد كه بين صفات مرتبط با اجزاي عملكرد شامل ارتفاع بوته، تعداد كپسول در بوته، وزن هزاردانه و وزن دانه در بوته همبستگي مثبت داشتند. تجزيه به مو
ارزيابي تنوع ژنتيكي 17 ژنوتيپ سيب زميني با استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره و مورفولوژي
حامد عباسي 2018
سيب زميني گياهي يك ساله با نام علمي Solanum tuberosum يكـي از مهم ترين گياهان زراعي خانواده سولاناسه است. سيب زميني يكي از مقوي ترين منابع غذايي است كه سرشار از ويتامين هاي محلول در آب و چربي، مانند ويتامين هاي گروه B. مي باشد. مقدار پروتئين غده ها در حدود 2 الي 2/2 درصد است. و از اين لحاظ جز با ارزش ترين محصولات غذايي محسوب مي شود. در اين تحقيق بررسي هاي تنوع ژنتيكي و محاسبه چند شكلي ايجاد شده بر روي 17 رقم مختلف از گياه سيب زميني مربوط به كشور هلند انجام گرفت. اين طرح در قالب بلوك كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد، چون اثر بلوك بر روي هيچ كدام از صفات مورد بررسي معني دار نشد، داده ها در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي تجزيه تحليل شدند. نتايج تجزيه واريانس صفات نشان داد كه ارقام مختلف سيب زميني از نظر بيشتر صفات مورد بررسي از نظر آماري اختلاف معني-داري در سطح آماري يك درصد داشتندكه نشان دهنده وجود تنوع ژنتيكي مطلوب در بين ارقام است. همبستگي بين صفات مختلف مورد بررسي قرار گرفت بطوريكه با توجه به اهميت غده در سيب زميني، كه بخش عملكرد اقتصادي گياه را تشكيل مي دهد، همبستگي تعداد بيشتري از صفات با اين صفت مشخص و به اثبات رسيد. همچنين نتايج تجزيه به مؤلفه هاي اصلي براي صفات مورد مطالعه نشان داد كه بيش از 63درصد از واريانس كل داده ها به واسطه سه مؤلفه اول توجيه مي شود. تجزيه خوشه اي، ارقام مورد آزمايش را در چهار گروه دسته بندي كرد كه خوشه ي اول داراي بيشترين جمعيت از دو خوشه ديگر با 12 رقم و داراي خصوصيت متوسط و خوشه دوم با قرار گيري رقم شماره7 بورن به عنوان يكي از ارقام با عملكرد بالا و خوشه سوم با قرار گيري رقم شماره6 آنستا به عنوان يكي ديگر از ارقام با عملكرد بالا و درخوشه چهارم ارقام شماره2،15،16 به عنوان ارقام با عملكرد پايين انتخاب شدند. با توجه به فاصله ي مركز خوشه ها، تلاقي نمونه هاي موجود در خوشه هاي اول و چهارم براي ايجاد تنوع ژنتيكي در نسل هاي بعدي مفيد به نظر مي رسد. بررسي هاي آزمايشگاهي صورت گرفته با چهار دسته از نشانگرها شامل 10 جفت آغازگر ريز ماهواره ويژه سيب زميني و خانواده سولاناسه،14 آغازگر ISSR ويژه خانواده لگومينوز اختصاصي لوبيا، 9 آغازگر ISSR ويژه خانواده فاباسه اختصاصي (يونجه)، و 8 آغازگر RAPD صورت پذيرفت. بررسي نتايج همه آغازگرها تائيد كننده وجود تنوع ژن
ارزيابي صفات مرفوفيزيولوژيك، عملكرد و كيفيت علوفه يونجه (Medicago sativa L) و اسپرس (Onobrychis sativa L) در كشت خالص و مخلوط
علي مهدوي گوهري 2018
يكي از راهكارهاي افزايش توليد محصولات كشاورزي به ويژه گياهان علوفه اي افزايش عملكرد اين گياهان در واحد سطح است. از آنجاكه مهم ترين عامل محدود كننده در بخش دام و طيور، كمبود علوفه و عدم امكان توسعه توليد علوفه در كشور مي باشد، بنابراين كشت مخلوط گياهان علوفه اي به عنوان يكي از راهكارهاي افزايش توليد در واحد سطح، اهدافي نظير ايجاد تعادل اكولوژيك، بهره برداري بيشتر از منابع، افزايش كمي و كيفي عملكرد و كاهش خسارت آفات، بيماري ها و علف هاي هرز را دنبال مي كند. بنابراين اين تحقيق به منظور ارزيابي اثر الگوهاي مختلف كشت مخلوط بر عملكرد و كيفيت علوفه يونجه و اسپرس و بررسي سودمندي زراعي و اقتصادي كشت مخلوط اجرا شد. اين آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سيناي همدان در سال 1395 انجام گرديد. كشت هاي مخلوط افزايشي 10، 20، 30 و 40 درصد اسپرس با يونجه و كشت مخلوط جايگزيني يونجه:اسپرس با نسبت هاي 34:66، 66:34 و 50:50 به همراه كشت خالص هر دو گونه، تيمارهاي اين آزمايش بودند. نتايج نشان داد كه تمامي صفات مرفوفيزيولوژيكي و صفات مربوط به عملكرد كمي و كيفي اين گياهان تحت تاثير تيمارها قرار گرفتند. در اين تحقيق بيشترين عملكرد علوفه مخلوط (يونجه + اسپرس) و بيشترين عملكرد كل (مجموع سه چين) از كشت هاي مخلوط افزايشي به ويژه تيمارهاي 100 درصد يونجه + 40 درصد اسپرس و 100 درصد يونجه + 30 درصد اسپرس به دست آمد. همچنين، نتايج نشان داد كه در تمامي تيمارهاي كشت مخلوط، نسبت برابري زمين بيشتر از يك بود كه بيانگر سودمندي كشت مخلوط نسبت به كشت خالص مي باشد. بيشترين مقدار اين شاخص (24/1) از تيمار 100 درصد يونجه+ 40 درصد اسپرس حاصل شد. تيمارهاي مختلف كشت مخلوط كاهش خسارت سرخرطومي برگ يونجه را نيز در پي داشتند و كمترين تعداد سرخرطومي در كشت خالص اسپرس مشاهده گرديد و با افزايش سهم اين گياه در كشت مخلوط، خسارت اين آفت كاهش يافت. در پژوهش حاضر صفات كيفي از جمله درصد و عملكرد پروتئين، مقدار ماده خشك قابل هضم، درصد قندهاي محلول، درصد خاكستر، درصد فيبر خام، درصد الياف محلول در شوينده هاي اسيدي و خنثي نيز مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج اين بررسي بيانگر اين نكته بود كه تيمارهاي مختلف كشت مخلوط در مجموع باعث بهبود صفات كيفي علوفه و افزايش گوارش پذيري
تجزيه كيفي ساپونين هاي تري ترپنوئيدي برگ دو رقم چغندرقند (Beta vulgaris) و تعيين اثرات بيولوژيكي آن ها بر روي باكتري (Clavibacter michiganensis) عامل پژمردگي برگ يونجه
زينب صادقي مجد 2017
ساپونين ها جزء متابوليت هاي ثانويه گياهان هستند كه اثرات بيولوژيكي آن ها روي برخي باكتري ها به اثبات رسيده است. برگ-هاي چغندر قند حاوي مقدار زيادي ساپونين هاي تري ترپنوئيدي است. به منظور بررسي ساپونين هاي تري ترپنوئيدي برگ و ريشه چغندرقند و تغييرات اثرات بيولوژيكي آن بر روي باكتري (Clavibacter michiganensis) عامل پژمردگي برگ يونجه، آزمايشي در سال 1395 در آزمايشگاه اصلاح نباتات دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا انجام شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي در سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل ارقام چغندرقند (رستا و رزمينا)، اندام گياهي (ريشه و برگ) و غلظت هاي ساپونين (23/0، 023/0، 0023/0، 00023/0 و شاهد) بود. در اين آزمايش استخراج و خالص سازي ساپونين هاي تري ترپنوئيدي برگ و ريشه با استفاده از متانول و بوتانول صورت گرفت، سپس براي شناسايي باندهاي ساپونين از تكنيك كروماتوگرافي لايه نازك استفاده شد. سنجش كمي از طريق اسپكتروفتومتري نشان داد كه برگ چغندر قند داراي ساپونين كل بيشتري در مقايسه با ريشه است. همچنين محتوي ساپونين در رقم رزمينا بيشتر از رقم رستا بود. در ارزيابي كيفي ساپونين هاي دو اندام مشخص شد دو رقم رستا و رزمينا تشابهات و اختلافاتي داشتند. ساپونين هاي استخراجي از ريشه و برگ ارقام رستا و رزمينا بر روي اندازه ي هاله ي ايجاد شده ناشي از باكتري Clavibacter michiganensis تاثيرات معني داري داشتند. بر اساس نتايج تحقيق انجام شده به نظر مي رسد ساپونين استخراجي از هر دو اندام چغندرقند در كاهش بيماري پژمردگي يونجه موثرند. با اين وجود رقم رزمينا اثرات ضدباكتري بيشتري داشت. در بين اندام-هاي گياهي تاثيرات برگ از ريشه بيشتر بود. بين غلظت هاي استفاده شده، بالاترين غلظت (ساپونين خالص شده بدون رقيق كردن) بيشترين تاثير را بر اندازه هاله عدم رشد داشت. همچنين تاثيرات ساپونين هاي خالص نسبت به ساپونين هاي خام بيشتر بود.
ارزيابي تنوع ژنتيكي ژنوتيپ هاي يونجه هاي حساس و مقاوم به سرخرطومي برگ (Hypera postica ) با استفاده از صفات زراعي و نشانگر مولكولي ISSR
محمدمهدي سلطاني 2017
يونجه (Medicago Sativa L. 2n = 4x = 32) گياهي علفي، از خانواده بقولات (Fabaceae) و از مهم ترين گياهان علوفه اي ايران و جهان به شمار مي رود. اين گياه پس از غلات، مهم ترين محصول اقتصادي در دنيا محسوب مي شود كه به علت دارا بودن مواد غذايي فراوان از جمله پروتئين، مواد معدني، انواع ويتامين ها و برخي متابوليت هاي ثانويه نظير ساپونين و همچنين، خوش خوراك بودن، برتري خاصي نسبت به ساير گياهان علوفه اي دارد. هدف اين مطالعه دو ساله، بررسي تنوع ژنتيكي بين 40 ژنوتيپ يونجه متعلق به مناطق مختلف جهان، با استفاده از صفات زراعي براي مقاومت به سرخرطومي در مزرعه و 14 ژنوتيپ با استفاده ازنشانگرهاي ISSR در مطالعات آزمايشگاهي بود. به اين منظور، از 18 صفت كمي براي بررسي تنوع زراعي و همچنين از 15 نشانگر ISSR براي بررسي تنوع در سطح DNA استفاده گرديد. تجزيه واريانس داده ها نشان داد كه بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي، از نظر تمامي صفات ، تفاوت معني داري وجود دارد. اين امر حاكي از وجود تنوع بسيار بالا در بين ژنوتيپ هاي تحت مطالعه است. براساس نتايج مقايسه ميانگين ها، ژنوتيپ هاي سفيد بوران قزوين و تك بوته 23 به ترتيب داراي كم ترين و ژنوتيپ هاي شماره پلي كراس شيراز و محلي نيشابوري به ترتيب داراي بيش ترين ميزان خسارت توسط سرخرطومي بودند. نتايج همبستگي صفات زراعي صفت ميزان خسارت با ساير صفات نشان داد كه تنها صفت تعداد لارو داراي همبستگي معني دار و ِمثبت با ميزان خسارت است. بر اساس نتايج تجزيه خوشه اي، ژنوتيپ ها در 3 خوشه قرار گرفتند. خوشه اول نشان دهنده ژنوتيپ هاي حساس، خوشه دوم نشان دهنده ژنوتيپ هاي مقاوم و خوشه سوم نشان دهنده ژنوتيپ هاي نيمه حساس بود. بر اساس نتايج تجزيه به مؤلفه هاي اصلي، صفات ميزان خسارت و تعداد لارو كه نشان دهنده ژنوتيپ هاي حساس هستند در ناحيه چهارم باي پلات قرار گرفتند. بر اين اساس ژنوتيپ هاي موجود در ناحيه دوم مانند ژنوتيپ سفيدبوران قزوين مي توانند به عنوان ژنوتيپ هاي مقاوم استفاده شوند. بعد از استفاده از 15 آغازگر ISSR به منظور ارزيابي تنوع ژنتيكي، در مجموع 223 باند با چندشكلي 3/96 درصد به دست آمد. به طور كلي، چندشكلي حاصل از نشانگرهاي استفاده شده در اين پژوهش، در حد بالايي بود. بر اساس ضريب تشابه جاكارد، تشابه ژنتيكي ميانگين 727/0، در بررسي ژنوتيپ ها حاصل شد. تجزيه خوشه اي با استف
ارزيابي كمي پروتئين هاي پايدار حرارتي برگ و سيرچه دو كلون گياه سير و اثرات بيولوژيكي آنها بر باكتري هاي استرپتومايسس و رالستونيا
فرزانه قنبري 2017
ارزيابي كمي پروتئين هاي پايدار حرارتي (HSP) برگ و سيرچه دو كلون گياه سير (Allium sativum) و اثرات بيولوژيكي آنها بر باكتري هاي Streptomyces scabies , Ralstonia solancearum و انگليسي: Quantitative evaluation of the leaf and bulb proteins in two garlic (Allium sativum) ecotypes and their biological activities against Ralstonia solancearum bacteria and Streptomyces scabies دانشجوي نامبرده موظف است از زمان اعلام شده به عنوان تاريخ تصويب در اين حكم، هر سه ماه يكبار اقدام به تحويل گزارش سه ماهه با تأييد استاد راهنما و مدير گروه آموزشي به تحصيلات تكميلي دانشكده نمايد. 2- عدم تحويل گزارش ها به منزله غيبت دانشجو تلقي مي شود. 3- تأخير در ارائه هر گزارش سه ماهه، موجب كسر 25/0 نمره از پايان نامه خواهد بود. 4- دانشجو مي تواند حداقل شش ماه پس از تاريخ تصويب پروپوزال، اقدام به دفاع از پايان نامه نمايد. 5- دانشجو با همكاري استاد راهنما مي بايست طوري برنامه ريزي نمايند كه دفاع از پايان نامه تا پايان ترم چهارم تحصيلي انجام شود اما در صورت نياز مبرم به تمديد سنوات با ارائه ادله كافي، اين امر حداكثر تا پايان ترم پنجم امكان پذير است. طبق قوانين موجود در دانشگاه تمديد ترم ششم امكان پذير نمي باشد. در ضمن حداقل 10 روز كاري قبل از تاريخ پيشنهادي براي دفاع، مي بايست مدارك لازم به تحصيلات تكميلي دانشكده تحويل داده شوند در غير اينصورت عواقب تأخير در انجام دفاع از پايان نامه بر عهده گروه، استاد راهنما و دانشجو مي باشد. 6- تغيير كلي يا جزئي عنوان پايان نامه پس از تأييد استاد راهنما، گروه آموزشي و شوراي تحصيلات تكميلي دانشكده، به ترتيب حداقل يك ترم يا يك ماه قبل از دفاع قابل قبول مي باشد. باتشكر دكتر حامد نوذري معاون تحصيلات تكميلي دانشكده كشاورزي
تجزيه مركب پتانسيل توليد علوفه40 ژنوتيپ يونجه موجود در ژرم پلاسم مزرعه اي در همدان
حميد بشيري اماني 2015
به منظور ارزيابي تنوع ژنتيكي و پايداري عملكرد 40 ژنوتيپ يونجه، آزمايشي به صورت طرح كرتهاي خرد شده در زمان در قالب طرح كاملا تصادفي با دو تكرار طي سه سال متوالي از 1391 تا 1393 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا انجام گرفت. برداشت علوفه در سه چين انجام شد. صفات مورد مطالعه براي متوسط سه چين مورد تجزيه واريانس قرار گرفتند. اين صفات شامل تعداد ساقه (پنجه)، ارتفاع بوته ها در در زمان 10 درصد گلدهي، عملكرد علوفه تر وخشك در هر چين و وزن تر و خشك برگ وساقه بودند. نتايج نشان داد كه عملكرد كل علوفه تر و نسبت وزن خشك بوته به وزن تر بوته در سطح 1% معني دار بودند و وزن خشك كل و وزن خشك تك بوته در سطح 5% تفاوت معني دار داشتند. مقايسه ميانگين هاي صفات نشان داد كه ژنوتيپ افغاني داراي بالاترين عملكرد و كيفيت علوفه بود در حالي كه، ژنوتيپ پلي كراس يزد داراي كمترين عملكرد و كيفيت علوفه بودند. بر اساس تجزيه همبستگي صفات، وزن خشك كل رابطه مستقيم و بسيار معني داري با صفت وزن خشك برگ و وزن خشك تك بوته داشت. نسبت وزن خشك برگ به وزن خشك ساقه نشان دهنده كيفيت علوفه بود كه با نسبت وزن خشك برگ به وزن خشك بوته داراي بيشترين ضريب همبستگي مثبت بود. در تجزيه به مولفه هاي اصلي ژنوتيپ كرج 2122 داري بيشترين عملكرد علوفه بود.
ارزيابي اثر سال بر ظهور صفات مورفولوژيك ژنوتيپ هاي مختلف آفتابگردان در شرايط اكولوژيكي همدان
2014
آفتابگردان از گياهان روغني مهم دنيا مي باشد كه با توجه به اهميت اين گياه روغني و كيفيت بالاي روغن آن كاشت آن در حال گسترش است. يكي از عامل هاي موثر در كيفيت و كميت محصول اقتصادي اين گياه، نوع ژنوتيپ مي باشد كه تحقيق حاضر به منظور ارزيابي تنوع ژنتيكي 32 ژنوتيپ مختلف آفتابگردان در سال زراعي 92-1391 در مزرعه تحقيقاتي دستجرد دانشكده كشاورزي دانشگاه بو علي سينا انجام شد. در اين آزمايش، 32 ژنوتيپ آفتابگردان از انواع آجيلي و روغني، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار، مقايسه گرديدند. ژنوتيپ هاي ركورد و آروماويروسكي با دارا بودن بيشترين تعداد روز از گلدهي تا رسيدگي در سال اول به عنوان ديرس ترين ژنوتيپ ها شناخته شدند. ژنوتيپ هاي ركورد، فوريت و هايسان 36 در سال اول از بيشترين مقدار درصد روغن دانه برخوردار بودند. نتايج حاصل از اين پژوهش آشكار كرد كه ارزيابي هاي فنولوژيكي وموفولوژيكي، نشاندهنده شناسايي و مقايسه ي ژنوتيپ ها و تاييد تنوع ژنتيكي بين آن ها به شمار مي آيند. وجود تنوع ژنتيكي در بين ژنوتيپ ها، حاكي از ارزشمند بودن اين ذخاير اصلاح و ايجاد ارقامي با ويژگي هاي زراعي مطلوب و لزوم توجه بيشتر در حفظ و نگهداري آن ها مي باشد.
بررسي تنوع ساپونين در يونجه هاي حساس، نيمه حساس و مقاوم به لاور سرخرطومي برگ يونجه با كمك تكنيك كروماتوگرافي لايه نازك
سحر بختياريان 2014
بررسي تنوع ساپونين در يونجه هاي (Medicago satival L.) حساس، نيمه حساس و مقاوم به لارو سرخرطومي برگ يونجه (Hypera postica Gyll) با كمك تكنينك كروماتوگرافي لايه نازك
سحر بختياريان 2014
مطالعه ساپونين (هاي) عامل مقاومت در برابر تغذيه لاروهاي سرخرطومي برگ يونجه (Hypera postica Gyll) با ارزيابي فعاليت آنزيم هاي گوارشي از طريق كروماتوگرافي لايه نازك
صلح الدين جمشيدي گولان 2014
ارزيابي تحمل و عملكرد برخي از اكوتيپ هاي يونجه (Medicago sativa) تحت شرايط تنش رطوبتي در همدان
ليلا احمدي 2014
ارزيابي تنش رطوبتي در ارقام گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) بهاره با استفاده از شاخص هاي تحمل در همدان
پروانه ياري 2013