محمدجواد هراتی

استاد

تاریخ به‌روزرسانی: 1402/12/24

محمدجواد هراتی

علوم انسانی / معارف اسلامی

رساله های دکتری

  1. مواضع مجالس اول،دوم و سوم شورای اسلامی در قبال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران (1368-1359)ش
    توران منصوری 1402
    در ایران، مجلس به عنوان میراث انقلاب مشروطه، مرکز ثقل سیاست و تصمیم­گیری درباره مسائل کشور است. از این رو با عنایت به جایگاه مجلس، این قوه می­تواند در مسائل مختلف اعم از سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی نظارت و صاحب رای باشد. از مهم­ترین مسائلی که مجلس شورای اسلامی پس از تشکیل با آن مواجه شد، جنگ هشت ساله عراق علیه ایران بود که از آن به عنوان طولانی­ترین قرن بیستم یاد می­شود. از این رو این پژوهش مترصد است مواضع و رویکرد مجالس اول، دوم و سوم شورای اسلامی (1368-1359) را در قبال جنگ مورد بررسی قرار دهد. لذا پرسش اصلی این است مجالس شورای اسلامی(دوره­های اول، دوم و سوم) در ابعاد چهارگانه سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی در قبال تحولات جنگ تحمیلی عراق علیه ایران چه مواضع و رویکردی داشتند؟ برای پاسخگویی به پرسش مذکور تلاش شده است با روش تحلیل محتوا با تکیه بر روش تحلیل مضمون و با استفاده از مشروح مذاکرات، منابع کتابخانه­ای و نشریات، مواضع مجالس سه­گانه در خصوص جنگ تحمیلی مورد ارزیابی قرار گیرد. طبق واکاوی فراگیر مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی، به طور کلی تاکید نمایندگان مجلس در قبال مسائل سیاسی بیشتر بر انتقاد به عملکر سازمان ملل در قبال جنگ، لزوم حفظ وحدت بین گروه­های مختلف سیاسی در زمان جنگ و نقش قدرت­های بزرگ در جنگ برای مهار انقلاب بود. در زمینه اقتصادی، بیشتر تاکید بر لزوم حل مشکل تورم، جلوگیری از مهاجرت روستاییان، خودکفایی در کشاورزی، توجه به قشر مستضعف و حل مشکلات اقتصای مردم بود. در زمینه فرهنگی نمایندگان حمایت از آوارگان جنگی، ضعف رسانه­ها در پوشش دهی اخبار جنگ و تاکید بر رهبری امام خمینی را مورد توجه قرار دادند و در زمینه نظامی نیز بر تقویت بنیه نظامی، توجه به زیرساخت­ها، مدیریت جنگ و تامین امکانات و تجهیزات نظامی تاکید داشتند.
    خلاصه پایان نامه

  2. عوامل موثر بر تیرگی روابط ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس (مقایسه تطبیقی قبل و بعد از انقلاب اسلامی)
    حسن جلال پور 1400
    چکیده: روابط ایران و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس تاریخ پرفراز فرودی را پشت سر گذاشته است. علارغم روابط طولانی مدت میان ایران و کشورهای عربی منطقه خلیج فارس اما این روابط دو سوی شمال و جنوب خلیج فارس به علل و عوامل (منطقه ای و فرا منطقه ای) مختلف تیره و پرتنش بوده و می باشد. این رساله در پی این است که عوامل تنش زا میان ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را در دوران قبل و بعد انقلابی اسلامی موردبررسی قرار داده و با مقایسه عوامل موثر در تیرگی روابط دو سوی خلیج فارس با توجه به مدارک و اسناد موجود نشان دهد که هر یک از عوامل تنش زا چه مقدار در بروز اختلاف میان ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی موثر بوده است. بنابراین سوال اصلی این پژوهش: عوامل موثر بر تیرگی روابط ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی کدامند.وسوال فرعی: در مقایسه شرایط قبل و بعد از انقلاب اسلامی کدامیک از عوامل در اختلاف و تنش میان ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس موثرتر بوده است یافته های این رساله حاکی از آن می باشد که عواملی همچون (اختلافات ارضی و مرزی، مذهب، ناسیونالیسم ایرانی و عربی، فرهنگ سیاسی، مسائل امنیتی این کشورها) به یک اندازه در ایجاد تنش میان دو سوی خلیج فارس (در دوران قبل و بعد از انقلاب) موثر بوده، اما در این میان نوع ساختار حاکم در دوسوی خلیج فارس(بعد از انقلاب) ویک عامل منطقه ای موثر یعنی (رژیم اسرائیل) و عامل فرامنطقه ای (آمریکا) نقش بسیاری در تیرگی روابط ایران و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بخصوص در دوران بعد انقلاب اسلامی داشته اند؛ بنابراین هدف این رساله مطالعه تطبیقی عوامل اختلاف و تنش میان ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی می باشد. روش پژوهش در این رساله بر اساس روش تحلیلی-توصیفی و به صورت تطبیقی می باشد، این روش یکی از اصلی ترین روش ها در حوزه ی علوم اجتماعی، به ویژه در جامعه شناسی تطبیقی و تاریخی، اسـت. در واقع این روش مبتنی بر مقایسه برای فهم مشابهت ها و تفاوت هاست و بر اساس منابع کتابخانه ای، منابع اینترنتی و اسناد نوشته شده است. چارچوب نظری مورد استفاده در این رساله ترکیبی از سه نظریه واقع گرایی،سازه انگاری و نوواقع گرایی(واقع گرایی ساختاری ) می باشد.
    خلاصه پایان نامه

  3. نسبت دین و سیاست در اندیشه روشنفکران دینی ایران در دوره قبل و بعد از انقلاب اسلامی(1342ـ 1394)
    افراسیاب جمالی 1397
    یکی از مباحث بسیار مهم در تاریخ اندیشه سیاسی معاصر ایران موضوع نسبت بین دین و سیاست است.
  4. تطبیق پذیری رویکرد سیاست خارجی دولت های پس از جنگ، با اصول و ارزش های جمهوری اسلامی(1368-1392).
    1396
    چکیده: این پژوهش به تطبیق پذیری رویکرد سیاست خارجی دولت های پس از جنگ، با اصول و ارزش های جمهوری اسلامی در دوره میانی(1368-1392) پرداخته است. فرض اصلی پژوهش این است که بین رویکرد سیاست خارجی دولت های پس از جنگ، همگرایی کامل با اصول سیاست خارجی وجود نداشته است. برای انجام این پژوهش و آزمون فرضیه ها، از روش تحقیق آمیخته استفاده شد. بدین ترتیب که پس از مطالعات کتابخانه ای و بررسی مدارک، شاخصه های مختلف از دل ادبیات تحقیق و نیز مصاحبه با خبرگان حوزه سیاست خارجی اعم از کسانی که دارای تجربیات اجرایی در دولت های مختلف داشته اند از جمله منوچهر متکی، دکترعلی اکبر ولایتی، دکتر علی اکبر صالحی و دکتر کمال خرازی، اساتید دانشگاه و متخصصان حوزه مذکور، و نیز مشورت با مرکز تحقیقات استراتژیک مصلحت نظام، استخراج شده و پس از طی مراحل مختلف (حذف و اصلاح) مولفه هایی همچون استکبارستیزی، همگرایی اسلامی، تعامل سازنده ، منطقه گرایی ، منزلت افزایی و نفوذ و حمایت از حقوق اتباع ایرانی به عنوان شاخصه هایی که هم متناسب با چارچوب نظری تحقیق یعنی سازه انگاری بودند و هم مورد نظر خبرگان و ادبیات تحقیق انتخاب شدند تا رویکرد دولت های مختلف یعنی دولت پنجم و ششم، هفتم و هشتم و نهم و دهم در خصوص آنها و ارزش ها و اصول مصرح در دیدگاه های رهبری، حضرت امام خمینی و اصول انقلاب اسلامی مصرح در قانون اساسی مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد. پس از این مرحله، پرسشنامه 29 سئوالی براساس شاخصه های مذکور و همچنین یک سئوال بازپاسخ برمبنای فرضیه اصلی در اختیار نمونه اماری تحقیق قرار گرفت و سپس نتایج استخراج شده از طریق آزمون کلموگروف اسمیرنوف ، آزمون های آماری پارامتریک ، آزمون موخلی و تحلیل واریانس ...مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تحقیق حاصل از سئوال بازپاسخ و نیز آزمون فرضیه ها نشان داد که علارغم تعهد همه دولت های پس از جنگ به اصول و ارزش های انقلابی و دیدگاه های امام و رهبری، سیاست خارجی دولت های پس از جنگ در شاخص های مختلف طیفی از انطباق کامل تا عدم انطباق کامل را نشان می دهد. بدین ترتیب که سیاست خارجی دولت های پنجم و ششم در شاخص های استکبارستیزی، منطقه گرایی و همگرایی اسلامی با اصول و ارزش های جمهوری اسلامی انطباق کامل داشته است در حالیکه مولفه های تعامل سازنده، منزلت افزایی و نفوذ و حمایت از حقوق اتباع ایرا
    خلاصه پایان نامه

  5. تاثیر تحولات سیاسی اجتماعی عراق بر سیاست خارجی منطقه ای ایران معاصر(از به قدرت رسیدن حزب بعث تا ظهور پدیده داعش1348تا1392 ش)
    عبدالواحد عبادی 1396
    محیط امنیتی و استراتژیک کشور ایران در درون حلقه های همپوشی از مناطق خلیج فارس، خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و جنوب آسیا واقع شده است. در این میان، کشور عراق نیز به عنوان عضوی از دو منطقه نخست (خلیج فارس و خاورمیانه)، ازیک طرف، پیونددهنده ما با معادلات منطقه ای قدرت در خاورمیانه و از سوی دیگر، یکی از رقبای همیشگی ما در خلیج فارس بوده است. ازاین رو، تحولات سیاسی، امنیتی، قومی و مذهبی عراق در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی، بر محیط امنیتی و سیاسی کشورمان تاثیرگذار بوده و خواهد بود. تغییر ساختار نظام سیاسی عراق از سلطنتی به جمهوری واز جمهوری به نظام تک حزبی بعثی با گرایش های سوسیالیستی و افراطی ناسیونالیستی و پس ازآن سرنگونی این نظام توسط هژمون جهانی و ایجاد ساختار جدید مبتنی بر تقسیم قومی و مذهبی قدرت و افزایش نقش شیعیان واردها در آن، از مهم ترین متغیرهای تاثیرگذار بر ساختارها و هنجارهای محیط پیرامونی درگذشته و حال بوده که همواره برای ایران تهدیدها و فرصت هایی را در پی داشته که ماهیت، شدت و زمان آن متفاوت است. در حقیقت با توجه به اشتراکات تاریخی، فرهنگی و مذهبی ایران با عراق، بامطالعه روند تحولات داخلی عراق در مدت زمانی موردنظر این رساله به این نتیجه می رسیم که تحولات داخلی عراق به طور مستقیم وبیشتر از همسایگان دیگر ایران بر مناسبات بین دو کشور، و سیاست خارجی منطقه ای ایران تاثیر داشته است. بنابراین در اینجا عراق متغیر مستقل و سیاست خارجی ایران متغیر وابسته است. بی توجهی به حقوق شیعیان و کردها درگذشته و بحران قومیت ها، مسئله کردستان و نارضایتی جامعه اهل تسنن در حال حاضر، انعقاد قرارداد معروف 1975 م الجزایر تحت تاثیر تحولات کردستان و لغو یکجانبِه آن در زمان صدام حسین در سال 1981 م و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، اختلافات دو کشور در اروندرود، تاثیر تحولات عراق بر کیفیت پیگیری اجرای مفاد قطعنامه (598) شورای امنیت سازمان ملل متحد و حمله عراق به کویت و اشغال آن کشور، لشکرکشی آمریکا و متحدانش برای بیرون راندن عراق از کویت، حمله آمریکا و متحدانش به عراق و برانداختن صدام و حزب بعث، جمله مسائلی هستند که از دهه های گذشته تا به امروز بر موضع گیری های سیاست خارجه ایران در قبال عراق، کشورهای منطقه و قدرت های بزرگ سایه افکنده است. بنابراین با توجه به آنچه گفته شد در پژوهش حاضر، ت
  6. تحلیل انتقادی دستگاه دیپلماسی ایران معاصر در مواجه با ائتلاف قدرت های بزرگ
    محمود ظفری 1395
    در دو سده گذشته که ایران کانون توجهات بین المللی قرار گرفته، دستگاه دیپلماسی همیشه گرفتار خطاهای شناختی آزار دهنده و شاید بازدارنده بوده است . کارگزاران دستگاه دیپلماسی از این واقعیت غافل مانده که بدون شناخت تحولات بین المللی، به طور واکنشی از یک سو به سوی دیگر کشیده می شدند. این امر ناشی از ناآگاهی از این مسئله بود که در نظام سیاست جهانی موازینی حاکم بود که بدون آشنایی با قواعد بین المللی و تحولات مربوط به آن تصمیم گیری در سیاست خارجی با چالش های فراوانی مواجه می شد. در شهریور 1320 ش. قدر تهای بزرگ بریتانیا و شوروی با ائتلافی مصلحتی در مدت زمان کوتاهی کشورایران را به اشغال خود در آوردند. مشابه همین رویداد در جریان کوتادی 28 مرداد سال 1332ش. با ائتلا ف دو قدرت آمریکا و انگلیس به وقوع پیوست که موجب شد تا شیرازه سیاسی کشور از هم بپاشد. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تحول در دستگاه دیپلماسی، فصل نوینی در روابط خارجی ایران آغاز شد. با حمله عراق به ایران نیز شاهد ائتلاف قدرت های بزرگ بر علیه دستگاه دیپلماسی هستیم که در نهایت ، با تصویب قطعنامه 598 خاتمه یافت، اما اقدام ایران در پذیرش قطعنامه از یک منطق راهبردی تبعیت می کرد. از آنجایی که پژوهش حاضر نقش کارگزاران و تصمیم گیرندگان سیاسی کشور را به عنوان عامل اصلی ائتلاف قدرت ها در هر مقطع تلقی کرده لذا سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که چه عاملی در شکل دهی ائتلاف قدرت های بزرگ نقش اساسی داشته و چگونه دستگاه دیپلماسی مغلوب قدرت ائتلاف های قدرت های بزرگ شده است ؟ پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی ، مقایسه ای و تحلیلی (روش کیفی) و با تکیه بر چهارچوب نظری واقع گرایی نو کلاسیک و سازه انگاری به بررسی تحلیلی رویدادهای تاریخی دستگاه دیپلماسی معاصر ایران و تبیین رویکرد دستگاه دیپلماسی در برابر ائتلاف قدرت های بزرگ در مقاطع مختلف تاریخی و کنش های غیر واقع بینانه دستگاه دیپلماسی می پردازد، که در پژوهش های پیشین بدان پرداخته نشده است. نتایج و یافته های پژوهش نشان می دهد که خطاهای شناختی کار گزاران و نخبگان سیاسی و فقدان استراتژی متناسب با ساختارهای بین المللی در روابط خارجی موجب ناکامی دستگاه دیپلماسی و ائتلاف قدرت های بزرگ شد. یافته های این رساله می تواند در مراکز و نهاد هایی در حوزه سیاست از قبیل وزارت امور خارجه مورد استفاده قرار گ
    خلاصه پایان نامه

پایان‌نامه‌های کارشناسی‌ارشد

  1. بررسی انواع جاهلیت از دیدگاه امام علی (ع) در نهج البلاغه
    1402
    هدف از انجام این پژوهش بررسی انواع جاهلیت از دیدگاه امام علی (ع) در نهج البلاغه بود. این پژوهش از نظر نوع توصیفی- تحلیل می باشد. و از نظر روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای بود. نتایج این پژوهش نشان داد جاهلیت دارای سطوح مختلف است که شامل «جاهلیت فکری»، « جاهلیت رفتاری فردی»، « جاهلیت رفتاری جمعی»، دوران جاهلیت می باشد که در تمام اعصار و جوامع به ویژه پیش از اسلام و پس از آن در دوران حکومت امام علی (ع) به چشم می خورند هم چنین امام علی (ع) در خطبه های خود در نهج البلاغه انواع جاهلیت را به هشت قسم تقسیم می کند که عبارتند از: 1-کبر و خود پسندی، 2- عصبیت و قبیله گرایی، 3 –جنگ طلبی، 4- فخرفروشی، 5- فرزندکشی، 6- فقر و تنگدستی، 7- فساد و گمراهی، 8- بت پرستی. آنچه که ار سخنان امام علی (ع) در نهج البلاغه حاصل می شود این است که مبارزه با جهالت امری مدام و همیشگی است و نمی توان آنرا محدود به زمان و مکان خاصی دانسته و از آن دست کشید. جهالت می تواند متناسب با شرایط گوناگون رنگ عوض کرده و تقویت و تضعیف گردد ولی هرگز نابود نمی شود.
    خلاصه پایان نامه

  2. رابطه اشرافی گری مسئولان و تمایل به غرب از دیدگاه امام خمینی (ره) و رهبر انقلاب اسلامی
    مینا آذرکیش 1399
    اشرافی گری برای مدلی از زندگی به کار برده می شود که درآن شخصی سعی می کند به روش اشراف زندگی کند و مناسبات اجتماعی خود را بر اساس روش اشرافی برقرار کند. لکن از منظر دیدگاه های اسلامی، پدیده ای مذموم است که بسترهای انحطاط فرهنگی و تمدنی را در جوامع بشری فراهم می آورد. دراین پژوهش با استفاده از روش اسنادی تحلیلی متنی به بررسی رابطه اشرافی گری مسئولان و تمایل به غرب از دیدگاه امام خمینی (ره) مقام معظم رهبری در محور مفهوم شناسی موضع آموزه های دینی، مخالفت با اشرافی گری، شاخصه ها، دلایل پیامدها و آسیب ها و روش برخورد با اشرافی گری پرداخته می شود. این پژوهش نشان می دهد اشرافی گری نوعی بیماری است. مشی اشرافی گرایانه و تمایل به غرب برای مسئولان کشور، ضعف به شمار می آید. اگر دیگران اشرافی گری را لازمه ی رسیدن به مقامات عالیه کشور میدانند در نظام اسلامی، این ها تنها لازمه ی آن نیست بلکه ضعف هم محسوب میشود. جامعه ای که به این آسیب دچارشود حتماً به انحطاط کشیده خواهد شد.
    خلاصه پایان نامه

  3. نسبت رفاه و گفتمان انقلاب اسلامی
    شورا قصری فر 1398
  4. رابطه نهی ازمنکر و تغییر نظام سیاسی ازدیدگاه تفاسیر برگزیده فریقین
    علیرضا یوسفی راستگو 1394
    در حقیقت امر به معروف و نهی از منکر دارای مراتبی است که طیفی از تذکر لسانی تا برخورد فیزیکی و مراتب بالاتر را در بر می گیرد. این اصل در واقع شیوه رفتار و سلوک اجتماعی و سیاسی انسان مسلمان را مشخص می سازد و بر نفی بی طرفی او در مناسبات اجتماعی و سیاسی تاکید می ورزد. در قرآن کریم هفت آیه به صورت مستقیم به این فریضه اختصاص یافته است. آیات کریمه 104 و 120 و 216 سوره مبارکه آل عمران، 157 اعراف، 71 توبه، 41 حج، 17 لقمان، آیات هفت گانه ای هستند که دستور به اجرای این فریضه مهم داده اند. در سنت نبوی و ائمه اطهار (ع) و در کتب حدیثی و فقهی نیز روایات پرشماری در این باره وجود دارد. حتی در بین معتزله که بسیاری از پژوهشگران آن را بنیان گذار کلام اسلامی خوانده اند، امر به معروف و نهی از منکر را اصلی کلامی انگاشته و آن را در زمره اصول پنجگانه خود نهاده اند. از آنجا که امر به معروف و نهی از منکر از آموزه هایی است که اصل آن مورد اتفاق نظر کلیه فرق اسلامی ـ به جز برخی کسان ـ بوده و اجرای آن تاثیرات ژرف اجتماعی و سیاسی به جای می گذارد، ضرورت بررسی تطبیقی مراتب آن در میان فرقه-های اصلی اسلامی می تواند ما را نسبت به جایگاه واهمیت این فریضه مهم بیشتر آشنا نموده وشناختی از نقاط و نکات اشتراک و افتراق در ساحت اندیشه علمای فرق اسلامی نسبت به این مساله درعرصه عمل نمایان کرده و پژوهشگر را در فهم دقیق تر آرای آنان یاری دهد. منتهی شدن نهی از منکر به براندازی و تغییر نظام سیاسی، می تواند به عنوان یکی از مراتب نهی ازمنکر مطرح شود. تحقیق پیرامون این موضوع که: می توان با تمسک به این واجب قرآنی، و با استفاده از مراتب بالای نهی ازمنکر، علیه حاکم مستقر اعلام قیام نمود و نظام سیاسی را به چالش کشیده ، حکومت راساقط و ساختارسیاسی موجود را متحول نمود؛ می تواند به شناخت بیشتر ما نسبت به نگاه قرآن به موضوعات سیاسی – اجتماعی بیافزاید. این پژوهش به بررسی نگاه تفسیری عالمان شیعه واهل سنت از رهگذر مطالعه تطبیقی میان برخی از تفاسیر برگزیده فریقین پیرامون آیات مذکور پرداخته وبه دنبال ارائه وجوه تشابه و تمایز میان دیدگاه تفسیری فریقین، درباره موضوع مذکور است. در انتخاب تفاسیر تلاش می شود نوع گرایش و مسلک فکری مفسرین ، مورد توجه قرار گیرد؛ و با توجه به نگاه مفسرین فریقین که نشات گرفته از بنیان های اعتقادی هرکدام از آ
  5. چالش های فراروی نظام سیاسی اسلام و چگونگی مواجهه با آن در آموزه های نهج البلاغه
    حامد تراویده 1393
  6. تاثیرات حوزه علمیه نجف و قم بر شکل گیری انقلاب اسلامی ایران
    سجاد سوری 1393
  7. رویکرد گفتمان های سیاسی پس از انقلاب اسلامی به مفهوم منفعت ملی در ایران
    رضا بهرامی فرزانه 1393
    باشکل کیری انقلاب اسلامی ایران،کفتمان هاودیدکاه های سیاسی مختلفی به اداره سیاست خارجی ایران پرداخته اند .امادر حوزه سیاست خارجی در مقاطع مختلف با مسائل متفاوتی رو به رو هستیم.یکی از اساسی ترین مباحث حوزه سیاست خارجی ،منفعت ملی است که سیاست خارجی هر کشور بر اساس آن پایه ریزی می شود .ودر حقیقت اینکه هر کفتمان منفعت ملی را چکونه ترسیم نماید ،در جهت کیری های سیاست خارجی ودر نتیجه ای که در این حوزه کرفته می شود تاثیر می کذارد.در پژوهش حاضر ابتدا به تبین هر یک از کفتمان های سیاسی بعد از انقلاب ومشخصه های آن پرداخته شده است سپس مفهوم منفعت ملی ومتغیرهای ماثر بر آن مورد ارزیابی قرار کرفته است .در ادامه به بحث سیاست خارجی هر یک از کفتمان ها پرداخته شده است وپس از آن با طرح دیدکاهای مختلف پیرامون اهداف ومنافع ملی به عوامل واکرایی وکذر از هر کفتمان پرداخته شده است ودر نهایت با ارائه یک جدول در زمینه های منفعت ملی،انقلاب اسلامی ،ونظام بین الملل ، تفاوت های کفتمانی در مورد هر یک از این موضوعات مورد بررسی قرار کرفته است
  8. مطالعه تطبیقی الگوی صدور انقلاب در انقلاب ایران و روسیه
    مهدی موسعلی 1393
    اتخاد رویکرد و مطالعه ای تطبیقی در بررسی مسائل اجتماعی، سیاسی و بین المللی ، به عنوان یکی از روش های مطالعاتی موثر در تحلیل موضوعات مختلف از جمله حوزه موضوعی انقلاب ها، ضرورت دارد. صدور انقلاب یکی از حوزه های موضوعی جذاب و پردامنه این پدیده اجتماعی است. غالب انقلاب ها بعد از وقوع، با پدیده ای جدیدی تحت عنوان صدور انقلاب مواجه میشوند که بر نوع تعامل انقلاب با محیط های خارج از مرزهای خود و محیط های بین المللی- جهانی تمرکز می یابد. در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعه تطبیقی، الگوی صدور دو انقلاب روسیه و انقلاب اسلامی ایران بررسی شده است. سئوال اصلی پژوهش این است که چه تفاوتی میان الگوی صدور انقلاب در انقلاب اسلامی ایران و روسیه دیده می شود و علل این تفاوت ها در چیست. نگارندگان بر این باورند که بر خلاف الگوی قهری صدور انقلاب در انقلاب روسیه، الگوی اصلی صدور انقلاب اسلامی، به شیوه نرم و مسالمت آمیز و از این رو در مقام مقایسه با انقلاب روسیه موفقیت آمیزتر بوده است.